Wikipedia

Kościół ewangelicki w Bełchatowie

Kościół ewangelicki w Bełchatowie – kościół ewangelicki, który znajdował się w Bełchatowie na rogu ulic Kwiatowej i Lecha i Marii Kaczyńskich (dawniej ulica Ewangelicka, później 19-go Stycznia). Wyburzony w 1984 roku.

Kościół ewangelicki w Bełchatowie
Ilustracja
Widok na nieistniejący już kościół
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bełchatów

Wyznanie

Luteranizm

Kościół

Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP

Położenie na mapie Bełchatowa
Mapa konturowa Bełchatowa, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Bełchatowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Bełchatowie”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Bełchatowie”
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego
Mapa konturowa powiatu bełchatowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Bełchatowie”
Ziemia51°22′02,70″N 19°22′28,70″E/51,367417 19,374639
Multimedia w Wikimedia Commons

Historia

edytuj

Kościół został wybudowany z inicjatywy Stanisława Kaczkowskiego herbu Świnka w latach 1830–1832[1]. W 1837 roku powołano parafię i konsekrowano obiekt. Podczas dwudziestolecia międzywojennego parafia należała do diecezji piotrkowskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP[2]. W roku 1939 do parafii należało ok. 3500 wiernych, głównie pochodzenia niemieckiego, zamieszkujących zarówno miasto, jak i okolice. Parafia obsługiwała również filiał w Pożdżenicach[3]. Obok kościoła powstała w 1852 roku szkoła ewangelicka. W 1928 z inicjatywy pastora Jakoba Gerhardta kościół został przebudowany. Wysuniętą naprzód wieżę zastąpiła fasada, w ten sposób powiększono wnętrze świątyni[4]. W roku 1945, wskutek powojennej emigracji ludności pochodzenia niemieckiego, parafia opustoszała. Po wojnie przez pewien czas kościół funkcjonował jako katolicki kościół szkolny parafii p.w. św. Stanisława Kostki[potrzebny przypis]. W 1984 roku, ze względu na zły stan techniczny dachu, władze miasta podjęły decyzję o wyburzeniu kościoła.

Pastorzy

edytuj
  • ks. Eduard Lembke – proboszcz od 1837 do 1845 roku[5].
  • ks. Gustav Ludwig Schwarz – proboszcz od 1846 do 1865 roku[6].
  • ks. Eduard Adolf Fiedler – proboszcz od 1865 do 1903 roku[7].
  • ks. Bernhard Erdmann – proboszcz administrator od 1903 do 1905 roku[8].
  • ks. Leon Witold May – proboszcz od 1905 do 1911 roku[9].
  • ks. Ernst Daniel Behse – proboszcz od 1913 do 1924 roku[10].
  • ks. Jakob Gerhardt – proboszcz od 1924 do 1941 roku[11].
  • ks. Richard Horn – wikary w latach 1936-1937[12].
  • ks. Robert Karl Liersch – proboszcz od 1941 do 1945 roku[13].

Galeria

edytuj
  •  
    Miejsce, w którym do 1984 roku stał kościół ewangelicki w Bełchatowie
  •  
    Widok z czasów wojny z Placu Hindenburga (obecnie Plac Wolności)
  •  
    Widok od strony ulicy Pabianickiej
  •  
    Wnętrze kościoła
  •  
    Kościół przed renowacją w 1928
  •  
    Kościół po renowacji w 1928

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Historia miasta. Muzeum Regionalne w Bełchatowie. [dostęp 2017-04-17].
  2. ↑ Kneifel ↓, s. 30.
  3. ↑ Kneifel ↓, s. 31.
  4. ↑ Jakub Gerhardt: 1837-1937 Festschrift anlässlich der Jahrhundertfeier der evang.-luth. Gemeinde zu Belchatow. Lodz: Libertas.
  5. ↑ Kneifel ↓, s. 122.
  6. ↑ Kneifel ↓, s. 167.
  7. ↑ Kneifel ↓, s. 86.
  8. ↑ Kneifel ↓, s. 84.
  9. ↑ Kneifel ↓, s. 132.
  10. ↑ Kneifel ↓, s. 56.
  11. ↑ Kneifel ↓, s. 92.
  12. ↑ Kneifel ↓, s. 107.
  13. ↑ Kneifel ↓, s. 124.

Bibliografia

edytuj
  • Eduard Kneifel: Die Pastoren der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen. Eging: Selbstverlag des Verfassers. (niem.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Kościół_ewangelicki_w_Bełchatowie&oldid=68326167”