Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Woźnikach

Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Woźnikach – zabytkowy, drewniany kościół parafialny parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Woźnikach. W otoczeniu znajduje się niewielka drewniana wolnostojąca dzwonnica. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Woźnikach

nr rej. 101/1/61 z dnia 22 marca 1961
kościół parafialny
Wniebowzięcia NMP
Państwo	Polska
Miejscowość	Woźniki
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia NMP w Woźnikach
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno
Położenie na mapie gminy Tomice Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Woźnikach
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Woźnikach
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Woźnikach
Położenie na mapie powiatu wadowickiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Woźnikach
49°56′15,7″N 19°29′27,2″E

Historia

Kościół wybudowany został prawdopodobnie w XVI wieku. Wieżę dobudowano w 1787, z kolei w 1840 powstała przylegająca doń murowana kaplica. Poważniejszy remont nastąpił z początkiem XX wieku. 22 października 1959 kościół został podpalony, co znacznie podniszczyło jego konstrukcję. Miejscowi parafianie chcieli odbudować kościół jako murowany. Wojewódzki konserwator nie zgodził się jednak na dokończenie rozbiórki pozostałości kościoła, więc ten został odbudowany jako drewniany w latach 1962-1964.

Architektura

Kościół jest orientowany, nawa i wielobocznie zamknięte prezbiterium są w konstrukcji zrębowej a wieża w słupowej. Od strony północnej do prezbiterium przylega zakrystia, od południowej do nawy murowana kaplica, a do wieży dobudowana jest kruchta. Dach jest jednokalenicowy, kryty gontem, posiada wieżę sygnaturki. Położona w zachodniej części kościoła wieża posiada izbicę i zwieńczona jest strzelistą iglicą.

Wnętrze

Belka tęczowa

Wnętrze przykryte jest płaskim stropem. Przykrywająca ściany polichromia o motywie ornamentalno-figuralnym wykonana została w trakcie odbudowy. Najstarszym elementem wnętrza jest krucyfiks z 1380 roku na belce tęczowej. Pozostałe wyposażenie jest barokowe i współczesne.

Bibliografia

• Magdalena Michniewska, Artur Michniewski, Marta Duda, Sebastian Wypych: Kościoły drewniane Karpat. Polska i Słowacja. Wyd. 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, s. 41-42. ISBN 83-89188-43-0.