Kościół Santa Maria Maddalena w Genui
Kościół Santa Maria Maddalena e San Gerolamo Emiliani (pol. kościół św. Marii Magdaleny i św. Hieronima Emilianiego) – rzymskokatolicki kościół w Genui, należący do Zgromadzenia Ojców Somasków. Jest kościołem parafialnym parafii pod tym samym wezwaniem, należącej do dekanatu Centro Ovest w Archidiecezji Genui[1].
| Kościół parafialny | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Adres |
Chiesa di Santa Maria Maddalena, Piazza della Maddalena, 11, 16124 Genova, Italia | ||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
22 lipca (święto) | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Ligurii  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Genui  | |||||||||||||||
 44°24′37,76″N 8°56′00,75″E/44,410489 8,933542
| |||||||||||||||
Historia i architektura
edytujPoprzednie kościoły
edytujPierwszy obiekt dedykowany św. Marii Magdalenie istniał na obszarze między Luccoli a Fossatello już w IX wieku[2]. W 1140 roku kościół został uszkodzony przez pożar[3]. Pod koniec XIII wieku pełnił funkcje parafialne[2]. W 1480 roku stał się komturią. W latach 1572–1575 należał do teatynów. 26 września 1575 roku do kościoła zaproszono Zgromadzenie Ojców Somasków. Na mocy bulli papieskiej z lipca 1576 roku została im powierzona parafia i prepozytura, które 5 października 1576 roku objęli w posiadanie[4]. Kompleks wkrótce okazał się niewystarczający dla potrzeb nowej wspólnoty religijnej[2]. Pierwszy program prac związanych z rozbudową kościoła powstał w 1577 roku[4]. Rozpoczęto w tym celu wykup przyległych parceli. W 1581 roku Franco Lercari, właściciel jednego z budynków zbudowanych przy pobliskiej Strada Nuova, zgodził się sfinansować rozbudowę świątyni zamian za prawo patronatu. Wykonanie projektu jednonawowego kościoła powierzono Giovanniemu Ponzello, ale projektu tego nigdy nie zrealizowano. W 1585 roku Gio Batta Spinola zawarł nową umowę z architektem Andreą Ceresolą, która zakładała całkowitą przebudowę obiektu. Plan przewidywał przede wszystkim skierowanie kościoła wraz prezbiterium na zachód, ułatwiając tym samym jego wbudowanie w tkankę miejską Strada Nuova[2]. Prace rozpoczęły się w roku 1585, a we wrześniu 1587 roku kościół został ukończony. W 1589 roku wzniesiono przed nim portyk, wsparty na marmurowych kolumnach[4]. Kościół był jednonawowy z głębokimi kaplicami bocznymi, flankowanymi podwójnymi pilastrami i zakończony niewielkim prezbiterium. Do wnętrza prowadziły cztery wejścia (trzy w fasadzie i jedno z boku). Prace budowlane, nadzorowane bezpośrednio przez samego Ceresolę, przebiegały szybko i zostały ukończone w 1589 roku wraz ze wzniesieniem portyku przed fasadą (jedyny jego zachowany fragment odbudowano podczas prac restauracyjnych w 1911 roku)[2].
Obecny kościół
edytujW 1635 roku Somaskowie postanowili wznieść nowy obiekt, którego projekt (nieznanego autora) przedłożyli Spinoli, uzyskując jego finansowanie; według planu miała to być trzynawowa bazylika z podwójnymi kolumnami, dzielącymi jej wnętrze, posadowiona na tym samym obrysie co poprzednia świątynia, ale przedłożona o zlikwidowany portyk[2]. W 1646 roku prace budowlane zostały zawieszone. Wznowiono je w 1660 roku, a w roku następnym zostały zasadniczo ukończone. Wystrój wnętrza miał miejsce w czasach późniejszych: 1679 i 1729 roku, zaś dekorację fasady ukończono dopiero w 1911 roku. 28 września 1755 roku kościół został konsekrowany przez arcybiskupa Giuseppe Marię Saporitiego[4].
Kościół św. Marii Magdaleny w Genui jest najstarszą siedzibą zgromadzenia zakonnego Somasków poza Somascą[5]. 3 lipca 2016 roku na życzenie papieża Franciszka Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów dekretem podpisanym przez kardynała Roberta Saraha podniosła dotychczasowe wspomnienie św. Marii Magdaleny do rangi święta[6].
Wystrój wnętrza
edytujDekoracje malarskie były realizowane w kolejnych etapach, od końca XVII do połowy XVIII wieku. Najważniejszy z nich jest cykl Sebastiana Galeottiego, który w 1729 roku pokrył freskami sklepienie nawy głównej i kopuły (Chwała św. Marii Magdaleny), prezbiterium i absydy. Malowidła w zakończeniach ramion transeptu zrealizował Sigismondo Betti w 1737 roku. Pozostałe freski są dziełem takich artystów jak: Giovanni Battista Parodi, Paolo Gerolamo Piola i Domenico Parodi[3].
Wśród zachowanych dzieł znajduje się też obraz Madonna z Dzieciątkiem, św. Mikołajem i św.Marią Magdaleną pędzla Bernarda Castella, XVII-wieczny posąg Madonny z Dzieciątkiem, drewniana, polichromowana grupa rzeźbiarska Św. Hieronim Emiliani, krucyfiks i aniołowie dłuta Agostina Storace z 1747 roku oraz kilka płócien poświęconych tematowi Pasji pędzla Giovanniego Enrica Vaymera i Giacoma Antonia Boniego z 1717 roku[3].
-
Nawa główna -
Prezbiterium -
Sebastiano Galeotti, freski sklepienia nawy głównej -
Bernardo Castello, Madonna z Dzieciątkiem, św. Mikołajem i św.Marią Magdaleną, XVII w. -
Sigismondo Betti, Św. Hieronim wyprowadzający wodę ze skały, XVIII w. -
Agostino Storace, Św. Hieronim Emiliani, krucyfiks i aniołowie, 1747
_affeschi_di_Sebastiano_Galeotti_22.jpg)
_affeschi_di_Sebastiano_Galeotti_04.jpg)
Przypisy
edytuj- ↑ Parrocchiemap.it: Parrocchia di S. Maria Maddalena e S. Gerolamo Emiliani. www.pmap.it. [dostęp 2018-08-21]. (wł.).
- ↑ a b c d e f Cultura in Liguria: Chiesa di Santa Maria Maddalena a Genova. www.culturainliguria.it. [dostęp 2018-08-21]. (wł.).
- ↑ a b c I palazzi dei Rolli di Genova: Chiesa di Santa Maria Maddalena. www.irolli.it. [dostęp 2018-08-21]. (wł.).
- ↑ a b c d Archidiocesi di Genova: S. Maria Maddalena e S. Gerolamo Emiliani. www.diocesi.genova.it. [dostęp 2018-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-21)]. (wł.).
- ↑ Padri Somaschi: Casa della Maddalena. www.somaschi.net. [dostęp 2018-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-22)]. (wł.).
- ↑ Andrea Tornielli: Il Papa istituisce la festa di Maria Maddalena. La Stampa. [dostęp 2018-08-21]. (wł.).