Kościół Sant’Ambrogio we Florencji
Kościół św. Ambrożego we Florencji (wł. Chiesa di Sant’Ambrogio) – XIII-wieczny kościół gotycki, jeden z najstarszych kościołów i budowli Florencji.
| |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Florencji  | |||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||
Położenie na mapie Toskanii  | |||||||||
 43°46′17,602″N 11°16′00,710″E/43,771556 11,266864
| |||||||||
Na temat kościoła św. Ambrożego pierwsze wzmianki historyczne pojawiają się w X wieku, kiedy to siostry benedyktynki w roku 988 objęły w posiadanie posesję, na której stoi budowla. O gotyckich korzeniach przypominają charakterystyczna dla tego okresu okna znajdujące się na prawej ścianie kościoła. Do kościoła przylega budynek w którym mieści się klasztor sióstr benedyktynek i kościół Wniebowzięcia NMP. W XIX wieku podczas francuskiej okupacji klasztor został zniszczony a zakonnice zostały zmuszona na jego opuszczenie. Po kilku latach klasztor został przekazany w ręce sióstr Sacré-Cœur (Societas Sacratissimi Cordis Iesu), które zajmują go do dzisiaj.
Po zniszczeniach kościół został ponownie odbudowany przez Giovanni Foggini i Luigi Ademollo, mediolańskiego malarza, który ozdobił fasadę, główna nawę i chór ze sceny z życia Św. Ambrożego i Jezusa Chrystusa. Kościół przez wieki był wielokrotnie przerabiany a ślady tego są widoczne do dziś. Wzdłuż bocznych ścian znajdują się niekompletne kamienne elementy arkad, dodane w okresie renesansu, oraz liczne boczne kaplice. Ostatnia renowacja w 1966 roku, po powodzi jaka nawiedziło miasto, pozwoliła na odsłonięcie średniowiecznych fresków na frontowej ścianie kościoła i kilku malowideł w środku. W kościele pod koniec XV wieku miał swoją pracownię Andrea Verrocchio, mistrz Leonardo da Vinci. Tutaj też został pochowany.
Opis
edytujKościół Sant’Ambrogio przez wszystkie wieki zgromadził bogate zbiory fresków ściennych. Po wejściu do kościoła po prawej stronie widoczny jest fresk Koronacji Madonny z Św. Janem i Bartłomiejem autorstwa Andrea Orcagn's oraz Zdjęcie z krzyża Nicola Gerini's. Główne miejsce kościoła, marmurowy ołtarz, został wykonany przez Mino da Fiesole. Przedstawia dzieciątko Jezus w żłobie otoczone świętymi postaciami. Nad nimi znajduje się łuk przykryty liśćmi i przeplatany głowami cherubinów. Freski znajdujące się wokół ołtarza wykonał Cosimo Rosselli; prace te uważane są za jego najlepsze dzieła, wykonane zostały w 1476 roku. Ich stan został naruszony przez ogień, który nawiedził kaplicę, jednakże jeszcze dziś, widać w nich wyraźny zamysł autora. W centralnej części fresku przedstawiony jest cudowny kielich zawierający sakramentalne wino, przeniesione z Pałacu Arcybiskupiego, a następnie przemienione w krew Zbawiciela. Po lewej stronie znajduje się portret Pico Mirandola, którego podobizna znajduje się również w Toskanii w Galerii Uffizi[1].
W dolnej części kościoła znajduje się kapliczka Misericordia, gdzie stoi, wyrzeźbiona w drewnie, figurka Św. Sebastiana autorstwa Leonardo Tassini. Wzdłuż całej długości nawy głównej po obu stronach znajdują się małe kapliczki lub łukowe rzeźbienia, w których umieszczone są obrazy lub ołtarze. Tam też znajduje się obraz z roku 1498 Cosimo Rosselli, Madonna otoczona cherubinami i aniołami unoszącymi się ponad jej głową. Poniżej obrazu znajdują się sylwetki św. Ambrożego, św. Franciszka, św.Katarzyny z Aleksandrii i Jana Chrzciciela. Dalej znajdują się sceny z życia św. Franciszka – zatwierdzenie jego zakonu przez papieża Honoriusza III, otrzymanie stygmatów, jego śmierć w otoczeniu uczniów.
Po przeciwnej stronie nawy głównej widnieje obraz Zdjęcie z Krzyża pędzla Giottino. Scena ukazuje Marie Magdalenę, która otrzymuje ciało Zbawiciela od Nikodema. Obok biernie stoją Maria,(matka Jezusa), Jan Ewangelista i św. Katarzyna.
W kolejnej kaplicy znajduje się obraz Agnolo Gaddi, przedstawiający Madonnę karmiącą dzieciątko w otoczeniu św. Jana Chrzciciela po prawej i św. Bartłomieja z nożem po lewej stronie. W następnej kaplicy jest obraz siedzącego św. Benedykta, ubranego w czarne szaty. Przed nim anioł prowadzi do niego młodzieńca Tobit, symbolicznego pielgrzyma. Po lewej stronie stoi św. Mikołaj trzymający trzy kule.
Przypisy
edytuj- ↑ The Churches of Florence - East [online], churchesofflorence.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).