Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Karwinie
Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Karwinie – katolicki kościół filialny znajdujący się w Karwinie (gmina Drezdenko).
 nr rej. KOK-I-512 z dnia 30.05.1963 oraz 54 z 28.10.1976
| |||||||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||||||
_Karwin_church.JPG) Widok ogólny | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Drezdenko  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu strzelecko-drezdeneckiego  | |||||||||||||||
 52°47′36,99″N 15°55′07,16″E/52,793608 15,918656
| |||||||||||||||
Historia
edytujSzachulcowy, salowy kościół, kryty stropem belkowym stoi na wschodnim skraju wsi, na skraju doliny Rudawy. Wybudowano go w latach 1778-1795, o czym świadczy m.in. ta druga data na chorągiewce wieżowej[1], choć może to też być data remontu (niektóre źródła mówią o zbudowaniu go w roku 1711). Stanął zapewne na miejscu świątyni wcześniejszej i początkowo miał bryłę całkowicie jednolitą.
Po II wojnie światowej
edytuj1 czerwca 1952 kościół poświęcono jako katolicki. W 1971 nastąpiła ponowna konsekracja i zmiana przynależności z parafii w Drezdenku, na parafię w Niegosławiu. Zmieniono też wezwanie ze Świętego Ducha na obecne. Od 1974 kościół obsługują kanonicy laterańscy (regularni). W latach 80. XX wieku wymieniono w obiekcie stolarkę (okna i drzwi). Generalny remont przeprowadzono natomiast w latach 1992-1993[2].
Architektura
edytujJest to obiekt na planie prostokąta z dobudowanymi potem dwiema również prostokątnymi kruchtami, kryty dachem dwuspadowym, który nad prezbiterium przechodzi w nakrycie wielospadowe.
Wyposażenie
edytujCenne są ludowe malowidła wewnątrz, z dominującym motywem wici roślinnej, a także umeblowanie z epoki baroku, pochodzące być może z poprzedniego kościoła. Wyjątkowe dla regionu są oryginalne ławki dla wiernych oraz ława kolatorska, przeznaczona dla wydzielonej elity wiejskiej[2].
Otoczenie
edytujU stóp wzgórza kościelnego stoi pomnik upamiętniający partyzantów Puszczy Noteckiej.
Przypisy
edytuj- ↑ Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.143, ISBN 978-83-7272-242-3
- ↑ a b Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków