Kościół Matki Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Pomorskiej Wsi

Kościół Matki Niepokalanego Serca NMP w Pomorskiej Wsi – świątynia parafii rzymskokatolickiej Matki Bożej Niepokalanego Serca NMP mieszcząca się w Pomorskiej Wsi w diecezji elbląskiej, dekanat Elbląg Południe.

Kościół Niepokalanego Serca NMP w Pomorskiej Wsi
Zabytek: nr rej. 692 z 1973-12-21
Ilustracja
Kościół z obeliskiem upamiętniający poległych w pierwszej wojnie światowej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Pomorska Wieś

Adres

Pomorska Wieś 46 82-316 Milejewo

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Położenie na mapie gminy Milejewo
Mapa konturowa gminy Milejewo, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca NMP w Pomorskiej Wsi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca NMP w Pomorskiej Wsi”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca NMP w Pomorskiej Wsi”
Położenie na mapie powiatu elbląskiego
Mapa konturowa powiatu elbląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca NMP w Pomorskiej Wsi”
Ziemia54°09′27,7″N 19°33′57,7″E/54,157694 19,566028

Historia

edytuj

Pierwotny kościół zbudowano w XIV wieku. Z tego okresu pochodzi najstarszy element kościoła — prezbiterium oraz gotycka granitowa kropielnica[1]. 26 maja 1671 roku kościół spłonął wraz z częścią wsi. Ocalała jedynie część murów. Odbudowany został w 1672 na polecenie sędziego ziemskiego Samuela Barnera.  Sufit z polichromią z 1688 roku przedstawia Sąd Ostateczny. W 1689 roku zbudowano barokowy prospekt organowy zdobiony ornamentyką roślinną i figuralną. W 1690 roku kościół uzyskał dzwon dzieła Dawida Jonasa z napisem "Jonas mich in Elbing umgegossen". Drewnianą wieżę zdemontowano w 1758 roku i zbudowano ponownie w 1766 roku. W 1792 roku sprowadzono z Kościoła Bożego Ciała w Elblągu pozytywkę, którą później sprzedano, kupując organy. W latach 1852–1853 kościół remontowano. W 1899 roku kupiono nowe organy. Obok kościoła po pierwszej wojnie światowej ustanowiono obelisk upamiętniający poległych mieszkańców. Kościół w listopadzie 1945 roku przejęli katolicy[2].

Proboszczowie

edytuj
  • Mattis (XIV wiek)
  • Huffner (1640–1680)
  • Gustav Muller (1920–1934)
    • Od 1934 do 1945 roku parafia nie miała proboszcza.
  • ks. mjr Ludwik Białek (1946–1948)
  • ks. dr Alojzy Neumann (1948–1956)
  • ks. Antoni Szubski (1956–1961)
  • ks. Marian Stanisławski (1961–1964)
  • ks. kan. Marian Dubicki (1964–1986)
  • ks. kan. Lucjan Husak (1986–nadal)

Galeria

edytuj
 
Płyta nagrobna na terenie Kościoła

Linki Zewnętrzne

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj