Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Łoźnicy
Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Łoźnicy – barokowy kościół orientowany, jeden z największych kościołów ryglowych na Pomorzu Zachodnim[2][3]. Położony w centrum wsi Łoźnica, przy skrzyżowaniu dróg wiodących do Sobieszewa, Świętoszewa i Czermnicy.
 nr rej. A-1270 z dnia 5 grudnia 1963[1]
| |||||||||
| kościół filialny | |||||||||
| |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Przybiernów  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego  | |||||||||
 53°41′43″N 14°52′38″E/53,695278 14,877222
| |||||||||
Historia
edytujData wybudowania pierwszego kościoła w Łoźnicy jest nieznana. W 1772 na miejscu starego kościoła wybudowano nową, ryglową świątynię, która dotrwała do naszych czasów[3][2]. Jej fundatorem był wywodzący się z tej ziemi proboszcz katedry kamieńskiej Bogusław Henning von Köller[3][2], który ma tutaj również swój grobowiec[3]. Około połowy XIX w. do kościoła dobudowano kaplicę grobową, która obecnie pełni funkcję zakrystii[3]. Po II wojnie światowej kościół został poświęcony 25 maja 1946 roku[2]. W dniu 5 grudnia 1963 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 405 (nowy numer A-1270)[1].
Opis
edytujDo zakrystii przylega współczesna, bezstylowa przybudówka, która pierwotnie pełniła funkcję salki katechetycznej. Kościół posiada trzykondygnacyjną, ryglową wieże, przykrytą dachem namiotowym[3]. Wieża jest węższa od korpusu nawowego.
W prezbiterium znajduje się ołtarz z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, bogato ozdobiony liśćmi akantu i flankowany przez figury aniołów[3]. Pod obrazem umieszczono tabernakulum z symbolami krzyża, kielicha i winogron[3]. Empora chóru muzycznego, wsparta na dwóch kolumnach, zawiera XVIII-wieczny prospekt organowy. Wśród wyposażenia znajduje się również barokowa ambona z bogato zdobionym korpusem i baldachimem. Na ścianach świątyni wyeksponowano stacje Drogi Krzyżowej[3].
Wyposażenie
edytujKościół posiadał pierwotnie wyposażenie barokowe. Z obecnego wyposażenia na uwagę zasługuje:
- barokowa ambona
- empora chórowa z prospektem organowym z XVIII w.
- figury aniołów w prezbiterium
- dekoracyjna oprawa wejścia do dawnej kaplicy grobowej
- Galeria
-
Wnętrze kościoła -
Kaplica grobowa (obecnie zakrystia) -
Ambona -
Empora organowa -
Wejście do dawnej kaplicy grobowej
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2016-09-16].
- ↑ a b c d Kostynowicz 2010 ↓.
- ↑ a b c d e f g h i Matysiak 2012 ↓, s. 73.
Bibliografia
edytuj- Roman Kostynowicz: Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. T. 1. Szczecin: Szczecińnskie Wydawnictwo Archidiecezjalne "Ottonianum", 2010. ISBN 83-7041-202-5. (pol.).
- Paulina Matysiak: Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Nasze dziedzictwo. T. II. Bydgoszcz: Ikona, 2012, s. 258. ISBN 978-83-934287-2-4. OCLC 812720232. (pol. • niem.).