Kościół Mariacki w Weißenfels

Kościół Mariacki
Stadtkirche St. Marien
	kościół farny
	; Widok z Marktplatzu
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Saksonia-Anhalt
Miejscowość	Weißenfels
Adres	Marienkirchgasse 3, 06667 Weißenfels
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Ewangelicki Niemiec Środkowych
Imię	św. Marii
Historia
Data rozpoczęcia budowy	po 1430
Data zakończenia budowy	1480
Ważniejsze przebudowy	po 1718, XIX wiek
Dane świątyni
Styl	późny gotyk, barok
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Liczba naw	3
Organy; • liczba głosów; • liczba manuałów	; 41; 3
	Położenie na mapie Saksonii-Anhaltu Kościół Mariacki
	Położenie na mapie Niemiec Kościół Mariacki
	51°12′03″N 11°58′18″E/51,200833 11,971667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół Mariacki (niem. Stadtkirche St. Marien) – luterański kościół farny znajdujący się w niemieckim mieście Weißenfels.

Historia

Pierwsza wzmianka o kościele pw. śś. Marii i Michała pochodzi z 1158 roku^[1]. Świątynię w tym miejscu konsekrowano w 1303 roku^[2]. W 1370 podwyższono wieżę kościelną. W 1430 kościół został zniszczony przez husytów, w następnych latach wybudowano nowe prezbiterium, a w 1480 ukończono budowę korpusu nawowego. W latach 1530–1535 wzniesiono szczyt wieży^[1]. W 1553 przy świątyni otwarto szkołę męską^[3]. Podczas pożaru miasta z 1668 zniszczony został hełm wieżowy^[1], obecny kształt wieża uzyskała podczas odbudowy po pożarze z 1718 roku. W XIX wieku kościół poddano renowacji^[2].

Architektura i wyposażenie

Świątynia halowa, trójnawowa^[2]. Dolne partie wieży pochodzą z XIV wieku^[1], reszta kościoła ma charakter późnogotycki^[2], a górne kondygnacje wieży – barokowy^[4]. Na wieży zachowało się dawne mieszkanie strażnika^[5]. W nawach bocznych znajdują się empory^[1], nawa główna przykryta jest drewnianym stropem pseudokolebkowym z lat 1655–1660^[6]. Wyposażenie reprezentuje późny barok. Chrzcielnicę z 1681 i ołtarz główny z 1684 wykonał Andreas Griebenstein. Ambona z lat 1673–1674 jest wspólnym dziełem Andreasa Teuera, Christiana Hoffmanna i Johanna Christopha Goldnera. Wnętrze zdobi również epitafium Martina Hundta z 1515 roku i obraz sądu ostatecznego z lat 1550–1560^[6]. Trójmanuałowe, 41-głosowe organy zostały wykonane w latach 1860–1864 przez Friedricha Ladegasta, odrestaurowało je w latach 2019–2021 przedsiębiorstwo Hermann Eule Orgelbau Bautzen(inne języki)^[5]^[7], które w 1953 wybudowało dla kościoła 4-głosowe organy, ustawione południowej nawie^[8].