Kościół Chrystusowy w Ostródzie
Kościół Chrystusowy w Ostródzie – zbór Kościoła Chrystusowego w RP działający w Ostródzie[1]. Zbór powstał w roku 1958[2].
 Kaplica Kościoła Chrystusowego w Ostródzie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
ul. I Dywizji Wojska Polskiego 5 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pastor |
Andrzej Zieliński (p.o.)[1] |
Położenie na mapie Ostródy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostródzkiego  | |
 53°41′54,0″N 19°58′11,1″E/53,698333 19,969750
| |
| Strona internetowa | |
Nabożeństwa odbywają się w kaplicy przy ul. I Dywizji Wojska Polskiego 5. Stanowisko pełniącego obowiązki pastora sprawuje Andrzej Zieliński[1].
Historia
edytujW 1922 licząca 800 wiernych Chrześcijańska Wspólnota Ewangeliczna (Christlische Gemeinschaft Bethanien) wybudowała w Ostródzie kaplicę, zlokalizowaną przy Ronnstrasse 5. Wspólnota zakończyła działalność wraz z ewakuacją większości jej członków do Niemiec przed końcem II wojny światowej[3][2][4]. Na miejscu pozostali nieliczni wierni pochodzenia polskiego. Po wprowadzeniu nowej administracji nad tym terenem, kaplica została zamieniona na kasyno Ludowego Wojska Polskiego[3].
W 1952 do miasta przybył Kazimierz Chojnacki, który odszukał większość pozostałych członków dawnego zboru. Kaplica była w tym czasie siedzibą organizacji młodzieżowych, budynek zamieszkiwali także lokatorzy niezwiązani z kościołem. Wierni spotykali się na modlitwach w budynkach prywatnych, niekiedy uczestniczyli też w nabożeństwach zboru Kościoła Chrześcijan Baptystów. Często odwiedzani byli również przez Teodora Maksymowicza. W związku z przyrostem liczby wiernych, od 1954 we wspólnocie powstała idea zorganizowania własnego miejsca spotkań. W związku ze zmianami politycznymi, w 1956 rozpoczęto starania o zwrot przedwojennego budynku zborowego. Wtedy sprawdzone zostały księgi wieczyste, a następnie Teodor Maksymowicz udał się do Urzędu do Spraw Wyznań w Warszawie, jako reprezentant Prezydium Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w PRL w celu odzyskania prawa do użytkowania dawnej siedziby. Wobec pozytywnej decyzji, wiosną 1957 rozpoczęto prace remontowe kaplicy (początkowo lokale mieszkalne nadal pozostawały zajęte przez lokatorów). Przygotowano także pomieszczenia w celu urządzenia niewielkiego domu starców[2].
Kaplica została otwarta 6 lipca 1958, odbyło się w niej wówczas pierwsze nabożeństwo. Jednocześnie działalność w budynku zborowym rozpoczął Dom Spokojnej Starości „Betania” oraz zainaugurowano prowadzenie obozów młodzieżowych. Pierwszym przełożonym zboru został Kazimierz Chojnacki, pełniąc równocześnie stanowisko kierownika domu starców[5].
W 1971 w celu utworzenia ośrodka wczasów młodzieżowych zakupiona została działka ze stodołą oraz budynkami gospodarczymi. Stodoła została przekształcona w obiekt noclegowy, natomiast spotkania dla wczasowiczów odbywały się w namiocie. W późniejszym czasie zakupione zostały namioty wojskowe, wybudowane zostało boisko oraz domki letniskowe[6]. Ośrodek Katechetyczno-Misyjny został w późniejszym okresie rozbudowany oraz przekształcony w Chrześcijański Ośrodek Konferencyjno-Wypoczynkowy „Ostróda Camp”[4].
W 1972 dotychczasowy pastor złożył rezygnację z pełnionej funkcji, a opiekę nad zborem przejął tymczasowo pastor Piotr Bronowicki z Olsztyna. W 1974 pastorem ostródzkiego zboru został Paweł Wróbel, oficjalnie wprowadzony w urząd 10 sierpnia 1975[4]. Kiedy nowy pastor rozpoczynał pracę w Ostródzie, tutejszy zbór był w czasie kryzysu, licząc jedynie 28 członków, z czego 24 osoby stanowili mieszkańcy domu starców. Nastąpił wówczas jednak przyrost liczby wiernych[7].
W 1985 budynek zborowy został częściowo zniszczony w wyniku pożaru, wobec czego działalność domu spokojnej starości została zawieszona. Poświęcenie wyremontowanego obiektu miało miejsce 18 czerwca 1989[8], a instytucja została ponownie uruchomiona w 1990[9], działając do końca 2009[7].
Po rozpadzie Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, w 1988 zbór wszedł w skład Kościoła Zborów Chrystusowych[3].
W 1997 zbór liczył 60 wiernych, z czego 45 pełnoprawnych członków. Poza nabożeństwami miały miejsce również spotkania modlitewne oraz studium biblijne. Wspólnota angażowała się w akcje ewangelizacyjne, charytatywne oraz wydarzenia kulturalne. Prowadzone były również spotkania dla kobiet, młodzieży, dzieci oraz pensjonariuszy Domu Spokojnej Starości. Współpracowano z innymi ostródzkimi kościołami protestanckimi[3].
27 marca 2011 nowym pastorem przełożonym został Zbigniew Chojnacki, syn Kazimierza Chojnackiego. Wcześniej pełnił on stanowisko dyrektora Ośrodka Katechetyczno-Misyjnego „Ostróda Camp”, a przed tym pracował jako pastor w Kościele Ewangelicko-Metodystycznym[10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Wspólnoty lokalne [online], chrystusowi.pl [dostęp 2024-11-27].
- ↑ a b c Z historii Zboru w Ostródzie. kch.ostroda.pl. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ a b c d Ostróda wita. slowoizycie.pl. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ a b c 60 lat w służbie Bogu i bliźniemu. slowoizycie.pl. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ 50-lecie w Ostródzie. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ O nas – historia i informacje podstawowe. ostrodacamp.pl. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ a b Coś się kończy, coś się zaczyna. slowoizycie.pl. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ Dom Spokojnej Starości w Ostródzie. slowoizycie.pl. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ Z kroniki zboru w Ostródzie - 1990 r.. slowoizycie.pl. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ Zmiana pastora [online], slowoizycie.pl [dostęp 2022-05-09].