Kościół św. Wojciecha w Wojciechowicach

Kościół św. Wojciecha
	nr rej. A.588/1-3 z dnia 16.03.1956, z 15.04.1967 i z 30.07.1982
	kościół parafialny
Państwo	Polska
Miejscowość	Wojciechowice
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Wojciecha
Wezwanie	św. Wojciecha
Wspomnienie liturgiczne	23 kwietnia
Historia
Data zakończenia budowy	1362
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • kamień
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 3
Liczba naw	1
	Położenie na mapie gminy Wojciechowice Kościół św. Wojciecha
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Wojciecha
	Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Kościół św. Wojciecha
	Położenie na mapie powiatu opatowskiego Kościół św. Wojciecha
	50°50′49,00″N 21°35′00,06″E/50,846944 21,583350
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół świętego Wojciecha – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Ożarów diecezji sandomierskiej.

Obecna świątynia została wzniesiona w stylu gotyckim z kamienia w 1362 roku przez Wojsława herbu Wilczekosy, kanonika sandomierskiego, dziedzica sąsiedniej wsi Mikułowice. W pierwszej połowie XVII stulecia została dobudowana kaplica Matki Boskiej, ufundowana przez Hermolausę Ligęzę, podskarbiego koronnego i jego żonę Annę z Jakubowic. Budowla składa się z małego kwadratowego prezbiterium i szerszej prostokątnej nawy z kaplicą Matki Boskiej. Do kaplicy i prezbiterium jest dobudowana prostokątna, podpiwniczona dobudówka, w której znajdują się dwie zakrystie. Przy nawie od strony zachodniej jest umieszczona nowa kruchta. Prezbiterium jest nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym ze zwornikiem z herbem Wilczekosy, zakrystie są nakryte sklepieniem kolebkowym. Świątynia nakryta jest stromymi dachami dwuspadowymi, nieco obniżonymi, z trójkątnymi szczytami, w których znajdują się szczelinowe, ostrołukowe otwory, nad nawą jest umieszczona późnobarokowa wieżyczka na sygnaturkę. Kaplica Matki Boskiej została zbudowana na planie kwadratu, pod kaplicą mieści się krypta z grobami fundatorów. Na ścianach prezbiterium znajdują się polichromie namalowane przez Wojciecha Gersona w 1891 roku. Ołtarze główny i dwa boczne powstały w pierwszej połowie XIX wieku. W ołtarzu głównym znajduje się tabernakulum w stylu późnobarokowym oraz obraz św. Wojciecha, w lewym jest umieszczony krucyfiks pochodzący z XVIII wieku, w prawym – znajdują się obrazy Matki Boskiej Różańcowej i św. Karola Boromeusza powstałe w pierwszej połowie XIX wieku. Ołtarz główny umieszczony w kaplicy powstał w pierwszej połowie XVIII wieku. Świątynia posiada barokową kamienną chrzcielnicę. Ławki i ambona reprezentują styl rokokowy. Budowla była restaurowana wewnątrz w 1962 roku, natomiast z zewnątrz w 1987 roku^[2].