Kościół św. Stanisława Kostki w Kołczynie

Kościół pw. św. Stanisława Kostki w Kołczynie – katolicki kościół parafialny znajdujący się w Kołczynie (gmina Krzeszyce). Zachowany w dużej mierze w oryginalnym kształcie stanowi pamiątkę osadnictwa na błotach nadwarciańskich.

Kościół pw. św. Stanisława Kostki w Kołczynie

nr rej. KOK-I-542 z dnia 30.05.1963 oraz 63 z 2.11.1976
kościół parafialny
Widok ogólny (część otynkowana to murowana zakrystia dobudowana w 1954)
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Miejscowość	Kołczyn
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Stanisława Kostki
Wspomnienie liturgiczne	18 września
Historia Data zakończenia budowy 1772
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • mur pruski
Położenie na mapie gminy Krzeszyce Kościół pw. św. Stanisława Kostki w Kołczynie
Położenie na mapie Polski Kościół pw. św. Stanisława Kostki w Kołczynie
Położenie na mapie województwa lubuskiego Kościół pw. św. Stanisława Kostki w Kołczynie
Położenie na mapie powiatu sulęcińskiego Kościół pw. św. Stanisława Kostki w Kołczynie
52°36′46,5840″N 15°07′14,4948″E

Historia

Kościół z muru pruskiego pierwotnie ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, wybudowano w około 1772 dla osadników kolonizujących błota nadwarciańskie. Sygnaturka pochodzi z 1869. Obiekt znacząco przebudowano po pożarze w latach 50. XX wieku. W 1954 dobudowano od północy murowaną zakrystię, a od zachodu kruchtę, co zaburzyło pierwotną bryłę. Obie dobudówki otynkowano. Empory zlikwidowano w latach 70. XX wieku (pozostawiono chór zachodni i resztę słupów). W tym samym czasie wymieniono około połowę szkieletu konstrukcyjnego ścian i zbudowano nową więźbę dachową, wylano posadzkę cementową, a także (wzorując się na oryginalnej) wymieniono stolarkę drzwi i okien.

Architektura

Rzut kościoła w Kołczynie oparty jest o kształt prostokąta o wymiarach 20,5 x 10,5 m, rozbudowanego o przyległe do dłuższych boków prostokątne w planie kruchty, zakrystię od północy i czworoboczną trzecią kruchtę, przez którą prowadzi wejście główne, od zachodu. Budowla nakryta jest dachem trzypołaciowym, zakrystia pulpitowym, a pozostałe człony dwuspadowymi. Na zachodnim skraju kalenicy umieszczono sygnaturkę z latarnią i hełmem ostrosłupowym. Do wnętrza świątyni prowadziły niegdyś trzy wejścia: jedno umieszczone od strony zachodniej, dwa pozostałe przez boczne kruchty. Zamurowano wejście w kruchcie północnej i wprowadzono wejście od strony zakrystii. Salową nawę przekryto pozornym sklepieniem odcinkowym, wspartym na drewnianych podporach, przechodzącym w płaski strop w partiach bocznych.

Wyposażenie

Wyposażenie kościoła jest skromne. Na wyróżnienie zasługuje XIX-wieczny prospekt organowy firmy W. Grünberg Stettin, umieszczony pod chórem muzycznym, neogotycka chrzcielnica, która zapewne pierwotnie usytuowana była w części ołtarzowej oraz rzeźba anioła chrzcielnego z pierwszej połowy XVIII wieku.

Dzwonnica

Dzwonnica jest wolnostojąca, prostopadłościenna, drewniana, oszalowana, z końca XVIII lub początku XIX wieku, wyremontowana w 2009. Stoi na ceglanym cokole, nakryta dachem czterospadowym z latarnią. Zachowane oryginalne dzwony.

Otoczenie

Przy kościele znajdują się następujące obikety:

• kamień pamiątkowy z 2007 i dąb przyjaźni polsko-niemieckiej posadzony przez obecnych i przedwojennych mieszkańców wsi z okazji ich pierwszego oficjalnego spotkania zorganizowanego 9 lipca 2006 przez powiat sulęciński i Heimatkreis Oststernberger (widnieje na nim m.in. cytat z Listu do Galatów: Jeden drugiego brzemiona noście),
• kamień-nagrobek pastora Fritza Wilskiego (1812-1867),
• figura maryjna z tablicą pamiątkową z kwietnia 2006, upamiętniającą 60-lecie parafii założonej w 1946.

Galeria

• 
  Widok ogólny
• 
  Dzwonnica
• 
  Stan przed 1945

Zobacz też

• kościół Świętej Rodziny w Rudnicy - filialny