Kościół św. Serwacego w Duderstadt

Kościół św. Serwacego (niem. Kirche St. Servatius) – późnogotycka świątynia luterańska znajdująca się w niemieckim mieście Duderstadt, na zachodnim krańcu Marktstraße.

Kościół św. Serwacego

Kirche St. Servatius

kościół farny
Widok z południowego wschodu
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Dolna Saksonia
Miejscowość	Duderstadt
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Ewangelicko-Luterański Krajowy Hanoweru
Imię	św. Serwacego
Historia Data rozpoczęcia budowy ok. 1370 Data zakończenia budowy ok. 1520 Ważniejsze przebudowy 1714 Data zniszczenia • przez 17 czerwca 1915 pożar Data odbudowy 1917, 1928 Poprzednie wyznanie katolicyzm (do 1808)
Dane świątyni Styl późny gotyk Świątynia • długość • szerokość 42 m 19 m Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 1 64 m Liczba naw 3 Organy • liczba głosów • liczba manuałów 28 3
Położenie na mapie Dolnej Saksonii Kościół św. Serwacego
Położenie na mapie Niemiec Kościół św. Serwacego
51°30′44″N 10°15′27″E

Historia

Budowę kościoła rozpoczęto prawdopodobnie około 1370 roku, w 1520 ukończono budowę sklepień, o czym informuje inskrypcja na jednym ze zworników. Wkrótce po ukończeniu budowy kościół przeszedł w ręce protestantów, lecz w 1642 przekazano go katolikom, którzy stanowili mniejszość mieszkańców miasta (luteranom służył wówczas kościół św. Cyriaka). Od 1651, wskutek postanowień pokoju westfalskiego, obie budowle sakralne służyły katolikom. W 1714 roku wnętrze przebudowano w stylu barokowym i zainstalowano w nim osiem ołtarzy. Dopiero w 1808 roku, dekretem Hieronima Bonapartego, kościół wrócił w ręce wspólnoty ewangelickiej. Podczas pożaru z 17 czerwca 1915 roku spłonęła iglica i barokowe wyposażenie, a dzwony uległy stopieniu. W 1917 wnętrze odbudowano w stylu secesyjnym, w 1928 wzniesiono najwyższą kondygnację wieży, a w 1937 zainstalowano na niej zegar. Miedziane pokrycie hełmu wieży zarekwirowano w 1942 roku na cele wojenne, zastąpiono je łupkowymi płytkami.

Architektura i wyposażenie

Świątynia późnogotycka, trójnawowa, o układzie halowym. Ma długość 42 m i szerokość 19 m. Wieża kościelna ma wysokość 64 metrów. Kwiatowy fryz wieńczący mury wieży oraz wiatrowskaz wykonała miejscowa artystka Clara Gerlach.

Wnętrze zdobią:

• secesyjny ołtarz i ambona,
• epitafium rodziny von Wehrenów z 1383,
• barokowa chrzcielnica z drewna lipowego,
• barokowy obraz Ukrzyżowania, pochodzący ze zniszczonego w pożarze ołtarza głównego,
• barokowe figury Chrystusa Zmartwychwstałego i Chrystusa jako Dobrego Pasterza przy zachodniej ścianie,
• obrazy z wizerunkami Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym i Chrystusa wyśmiewanego w drodze na Golgotę w nawie północnej,
• witraż upamiętniający Marcina Lutra z 1917 roku,
• zworniki sklepień z postaciami świętych: Jerzego i Serwacego w nawie głównej, Piotra i Pawła w nawie północnej oraz Michała, Jakuba, Marcina i Jezusa Chrystusa w otoczeniu atrybutów ewangelistów w nawie południowej,
• empora organowa dekorowana wizerunkami postaci starotestamentowych: Abrahama, Mojżesza, Dawida i Izajasza, świętych: Piotra, Pawła i Bonifacego, reformatora Marcina Lutra oraz błogosławiącego Chrystusa,
• 28-głosowe organy, wykonane w 1977 roku przez Jürgena Ahrenda.

Na wieży kościoła zawieszonych jest łącznie pięć dzwonów bujanych, odlanych w 1957 roku w ludwisarni Schilling w Heidelbergu, o tonach c", b', g', f' i d', oraz dzwon zegarowy z 1975 roku.

Galeria

• 
  Widok z lotu ptaka
• 
  Widok ze wschodu
• 
  Widok z południowego zachodu
• 
  Widok z północnego zachodu
• 
  Wnętrze
• 
  Organy