Kościół św. Michała Archanioła w Warszawie (Białołęka)

Kościół św. Michała Archanioła
w Warszawie
	nr rej. 1250-A z dnia 16.10.1984
	; Kościół św. Michała Archanioła
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Michała Archanioła w Warszawie-Grodzisku
Wezwanie	św. Michała Archanioła
Historia
Data zakończenia budowy	1717
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno modrzewiowe
	Położenie na mapie Warszawy Kościół św. Michała Archanioła; w Warszawie
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Michała Archanioła; w Warszawie
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół św. Michała Archanioła; w Warszawie
	52°19′16,61″N 21°03′58,39″E/52,321281 21,066219
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Michała Archanioła w Warszawie – zabytkowa barokowa świątynia z początku XVIII wieku znajdująca się w warszawskiej dzielnicy Białołęka przy ul. Głębockiej 119.

Modrzewiowa budowla ze stromym dwuspadowym dachem krytym gontem, z niewielką wieżyczką zwieńczoną krzyżem, stoi w pobliżu zabytkowego cmentarza z XVI wieku na terenie Grodziska.

Historia

Kościół zbudowali w 1717 bernardyni na miejscu starszego, spalonego w czasie potopu szwedzkiego. Nie wiadomo ile budowli wzniesiono wcześniej w tym miejscu, ale źródła zgodnie podają, że fundatorem pierwszego kościoła pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Grodzisku była królowa Bona posiadająca po śmierci męża rozległe dobra na Mazowszu.

Dzwonnica

Bernardyni otrzymali ziemię w Grodzisku od króla Zygmunta III Wazy i wznieśli tam oprócz kościoła rezydencję zakonną.

W 1734 świątynia wzbogaciła się o dwa spiżowe dzwony kościelne.

Od 1811 wnętrze miało cztery ołtarze, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej w głównym i wizerunkami św. Antoniego, św. Michała i św. Jana Nepomucena w bocznych. Główny ołtarz został przeniesiony z kościoła bernardynów na Pradze, który został rozebrany a w jego miejscu wzniesiono fortyfikacje Pragi^[2].

W późniejszych latach w kościele odprawiano mszę tylko raz w tygodniu w niedzielę i w święta. W 1864 po zlikwidowaniu zakonu został włączony do parafii Matki Boskiej Loretańskiej na Pradze. W 1888 przeszedł gruntowny remont.

Od 1895 do 1917 był filią parafii opiekującą się wsiami: Drewnica, Grodzisk, Marki i Siwki.

Po zniszczeniach II wojny światowej został w 1950 wyremontowany. Kościół gruntownie odnowiono w latach 2003–2004.

Do zabytkowego wyposażenia, oprócz ołtarza z XVII wieku, należą również drewniane figury św. Feliksa, Jana Nepomucena oraz dwóch świętych bernardyńskich, obraz św. Stanisława z XVIII wieku i kielich z późniejszą, dorobioną w 1889, stopą. W kościele znajdują się również 6-głosowe organy z 1976.

W 1984 roku świątynia wraz z przykościelnym cmentarzem została wpisana do rejestru zabytków^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) - stan na 30 czerwca 2024 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 2. [dostęp 2024-07-29].
↑ Jerzy S. Majewski: Kościół Bernardynów na Pradze. [dostęp 2008-04-28]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Strona parafii

[NID-1] Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) - stan na 30 czerwca 2024 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 2. [dostęp 2024-07-29].

[2] Jerzy S. Majewski: Kościół Bernardynów na Pradze. [dostęp 2008-04-28]. (pol.).

[1]

[2]