Kościół św. Michała Archanioła w Cześnikach
Kościół św. Michała Archanioła w Cześnikach – katolicki kościół w Cześnikach, wzniesiony w 1898 jako cerkiew prawosławna.
kościół parafialny | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Diecezja | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Sitno | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu zamojskiego | |||||||||||||
50°42′37″N 23°26′18″E/50,710278 23,438333 |
Historia
edytujOkres unicki
edytujParafia prawosławna została utworzona w Cześnikach po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875, na jej potrzeby zaadaptowano dawną cerkiew unicką. W 1898 na miejscu opisywanego obiektu wzniesiono nową cerkiew prawosławną[1]. Parafia tego wyznania działała w dwudziestoleciu międzywojennym w ramach dekanatu tomaszowskiego[2]. Została zlikwidowana w 1944[1] (po wysiedleniach ukraińskiej ludności wyznania prawosławnego[a]).
Okres katolicki
edytujW 1945 ks. Franciszek Zawisza dokonał powtórnej konsekracji budynku. W 1950 przeprowadzony został remont dachu obiektu, zaś w latach 1972-1973 - renowacja wnętrza i wieży. W 1983 dostawiono zakrystię, zaś dziesięć lat później - dzwonnicę[1].
Budynek wzniesiony został w rosyjsko-bizantyńskim na planie krzyża. Ponad przedsionkiem wznosi się wieża. Na wyposażeniu kościoła jest ołtarz główny z obrazem św. Michała Archanioła wykonanym w 1958 oraz dwie ludowe rzeźby Alberta Chmielowskiego i Maksymiliana Kolbego[1].
Uwagi
edytuj- ↑ Po omawianych wysiedleniach na terenie Lubelszczyzny pozostały jedynie parafie w Chełmie, Włodawie, Lublinie, Białej Podlaskiej i Hrubieszowie oraz monaster św. Onufrego w Jabłecznej. Por. K. Urban: Kościół prawosławny w Polsce 1945-1970. Kraków: Nomos, 1996, s. 158. ISBN 83-85527-35-4.
Przypisy
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Cześniki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 851 .