Kościół św. Jana i Katarzyny w Świerzawie

obecnie jako muzeum

Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Katarzyny Aleksandryjskiej (niem. Kirche der hlg. Johannes und Katharina von Alexandrien[1]) – mieści się w Świerzawie. Jest to najcenniejszy zabytek miasteczka. Powstał w I połowie XIII wieku[2] i do dziś przetrwał w prawie niezmienionym kształcie, poza wieżą dobudowaną w XVI wieku. Ewenementem jest, że obiekt romański i jego pierwotna kamieniarka zachowały się w tak dobrym stanie.

Kościół św. Jana Chrzciciela
i św. Katarzyny Aleksandryjskiej
w Świerzawie
Zabytek: nr rej. 1929 z dnia 5.06.1967
Ilustracja
Kościół i mur obronny wraz z bramą
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Świerzawa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Jana Chrzciciela
św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielai św. Katarzyny Aleksandryjskiejw Świerzawie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielai św. Katarzyny Aleksandryjskiejw Świerzawie”
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego
Mapa konturowa powiatu złotoryjskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielai św. Katarzyny Aleksandryjskiejw Świerzawie”
Położenie na mapie gminy Świerzawa
Mapa konturowa gminy Świerzawa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielai św. Katarzyny Aleksandryjskiejw Świerzawie”
Położenie na mapie Świerzawy
Mapa konturowa Świerzawy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielai św. Katarzyny Aleksandryjskiejw Świerzawie”
Ziemia51°01′05,05″N 15°53′17,00″E/51,018069 15,888056

Historia

edytuj

Kościół powstał w 1. połowie XIII wieku[2]. Po raz pierwszy jego pleban był wzmiankowany w 1268 roku[2]. Od 1392 roku był kościołem filialnym. Świątynia od 1552 roku służyła ewangelikom, którym odebrano ją w 1654. Na początku XVI wieku dobudowano do romańskiego kościoła gotycką wieżę i zakrystię. Od 1713 roku świątynia pełniła rolę kościoła cmentarnego. W XIX wieku podwyższono koronę murów i wymieniono strop[2]. Po wysiedleniu miejscowych Niemców po 1945 kościół zaczął niszczeć, ale uniknął całkowitej dewastacji. Przykościelny cmentarz został zlikwidowany w latach 60. XX wieku. Pierwsze prace konserwacyjne przeprowadzono w 1959 roku, następne w latach 60. i od 1977 do dnia dzisiejszego[3]. Kolejny remont przeprowadzono w 1999 roku[2].

Kościół nie pełni już funkcji sakralnych, ale muzealne i wystawiennicze. Raz w roku pierwszego listopada w kościele odbywa się spektakl Zaduszki Poetyckie.

Architektura

edytuj

Wyznacznikiem kościoła jest czworoboczna wieża dobudowana do bryły głównej kościoła w 1506 roku. Kościół jest murowany z kamienia, jednonawowy, z prezbiterium zamkniętym półkolistą apsydą. Nawa i prezbiterium przykryte stropem drewnianym wspartym na dwóch słupach. W apsydzie trzy romańskie okna z kolumienkami. Od strony zachodniej i południowej dwa portale o cechach gotyckich. Prawdziwym dziełem kunsztu kamieniarskiego jest wspaniały portal z Drzewem Życia, pochodzący z XII wieku. W zachodniej partii nawy znajdowała się dwupoziomowa drewniana empora dla możnowładcy, na co wskazuje otwór wejściowy w ścianie szczytowej i ślady schodów[2].

Wyposażenie

edytuj
 
Malowidła nad głównym ołtarzem, pochodzące z XIV wieku; widoczny motyw Sąd Ostateczny

Największą atrakcją zabytku są malowidła, które zdobią ściany świątyni. Odkryte w 1977 roku pod warstwami tynku ścienne malowidła o tematyce zwierzęcej i roślinnej pochodzą z XIII wieku. Przedstawiają dosyć nietypowe zwierzęta takie jak bocian, żyrafa czy ryby. Malowidła te są ściśle związane z symboliką życia. Ścianę północną kościoła zdobią XIV-wieczne malowidła ukazujące życie Katarzyny Aleksandryjskiej według "Złotej Legendy". Jest to najszersze ze znanych przedstawień obrazowych życia tej średniowiecznej świętej w Europie środkowej. Również na tej samej ścianie widnieje rysunek przedstawiający ukrzyżowanie.

Wewnątrz świątyni uwagę przykuwają także XVI-wieczne, renesansowe płyty nagrobne z rzeźbionymi postaciami, XII-wieczna chrzcielnica, drewniane, polichromowane empory czy prezbiterium romańskie. Obiekt znajduje się na północnych przedmieściach miasteczka w pobliżu mostu na Kaczawie, przy drodze do Złotoryi.

 
Widok kościoła od strony przezbiterium

Przypisy

edytuj
  1. Schönau an der Katzbach. Kirche der hlg. Johannes und Katharina von Alexandrien | Grenzgebiete.net
  2. a b c d e f Zygmunt Świechowski, Katalog architektury romańskiej w Polsce, Warszawa: Wydawn. DiG, 2009, s. 418-424, ISBN 978-83-7181-200-2 [dostęp 2024-06-23].
  3. Góry i Pogórze Kaczawskie : kraina wygasłych wulkanów : przewodnik turystyczny, Złotoryja 2010, ISBN 978-83-61942-71-9

Linki zewnętrzne

edytuj