Kościół św. Jakuba w Simoradzu

Kościół pw. św. Jakuba
w Simoradzu
	nr rej. A/308/78 z dnia 21 kwietnia 1978
	kościół parafialny
	; Kościół św. Jakuba
Państwo	Polska
Miejscowość	Simoradz
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Jakuba Apostoła w Simoradzu
Wezwanie	św. Jakuba Większego Apostoła
Historia
Data rozpoczęcia budowy	XV wiek
Dane świątyni
Styl	gotyk
	Położenie na mapie Polski Kościół pw. św. Jakuba; w Simoradzu
	Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół pw. św. Jakuba; w Simoradzu
	Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego Kościół pw. św. Jakuba; w Simoradzu
	Położenie na mapie gminy Dębowiec Kościół pw. św. Jakuba; w Simoradzu
	49°48′40,90″N 18°45′42,80″E/49,811361 18,761889
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół pod wezwaniem Świętego Jakuba Apostoła w Simoradzu – zabytkowy^[1], murowany gotycki kościół parafialny parafii św. Jakuba Apostoła w centrum Simoradza, wybudowany ok. XV wieku, rozbudowana w 1842, kilkukrotnie remontowany w XX wieku. Kościół jest orientowany w stylu gotyckim, wieża jest neogotycka, od strony północnej do prezbiterium przylega zakrystia.

Od 2017 jest ośrodkiem coniedzielnej celebracji Mszy św. w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego^[2].

Historia

Pierwotna świątynia wzniesiona została prawdopodobnie w XIII wieku. Tak jak obecnie, była murowana i posiadała osobną dzwonnicę. Jak podają źródła z XVIII wieku kościół był jednak dość zaniedbany.

Obecna, murowana świątynia została wzniesiona ok. XV wieku. W 1842 r. została rozbudowana, a następnie kilkukrotnie remontowana w XX wieku. W okresie reformacji (XVI-XVII wiek) kościół tutejszy przeszedł w posiadanie luteran, którzy odnowili go w 1611^[3] W 1654 władze austriackie w ramach kontrreformacji na mocy rozporządzenia odebrały budynek kościoła i zamknęły go^[3]. Zaraz potem kościół przyłączono do parafii w Dębowcu. W latach późniejszych był też filią parafii w Skoczowie. W 1874 do kościoła kupiono od parafii w Pruchnej barokowe organy. Po drugiej wojnie światowej utworzono w 1966 roku lokalię, a 27 grudnia 1966 erygowano samodzielną parafię. Po 1989 przeprowadzono gruntowny remont kościoła, w ostatnich latach przeprowadzona została wymiana pokrycia dachu oraz tynkowanie i malowanie budynku.

Wnętrze

Sklepienia nad wnętrzem ozdobione są renesansowymi polichromiami przedstawiającymi czterech ewangelistów oraz Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Freski zawierają motywy geometryczne, roślinne oraz scenę ukrzyżowania. W kościele znajdują się trzy barokowe ołtarze oraz rokokowa ambona z płaskorzeźbą Gołębicy w podniebieniu baldachimu. Na ołtarzu głównym znajdują się: obraz przedstawiający patrona kościoła – św. Jakuba Apostoła Starszego, rzeźby św. Jana Chrzciciela i św. Barbary, a na zwieńczeniu ołtarzu św. Jan Nepomucen. Lewy boczny ołtarz poświęcony jest Matce Bożej, a prawy mieści sygnowany obraz Kacpra Ociepki z 1764 przedstawiający nawrócenie Szawła, zaś w zwieńczeniu obraz Matki Boskiej Piekarskiej. Ściany we wnętrzu kościoła obrazami z przełomu XVIII i XIX wieku przedstawiające sceny z Drogi Krzyżowej.

Niedawno w prezbiterium podczas odnawiania wnętrza zostały odkryte gotyckie polichromie z XV wieku przedstawiające sylwetki apostołów, poddane później dwuletnim pracom konserwatorskim. Odsłoniono również tzw. zacheuszki, co świadczy o konsekracji przez biskupa. W tylnej ścianie prezbiterium zachowała się wykuta wnęka ochraniana ozdobną kratką – sakramentarium. Do ścian prezbiterium wmurowano również odnalezione XVII-wieczne epitafia z napisami staromorawskimi ówczesnych właścicieli Dolnego Simoradza, rodu Skoczowskich z Kojkowic na Wilamowicach, które znajdowały się pod posadzką kościoła.