Kościół św. Izydora w Pławanicach
Kościół św. Izydora w Pławanicach – rzymskokatolicki kościół w Pławanicach, wzniesiony w 1828 jako cerkiew unicka, następnie prawosławna.
 nr rej. A/319 z dnia 15.05.1967
| |||||||||||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||||||||||
.jpg) kościół Św. Izydora (dawna cerkiew) | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół |
Kościół łaciński | ||||||||||||||||||
| Diecezja | |||||||||||||||||||
| Wezwanie |
św. Izydor | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Kamień  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu chełmskiego  | |||||||||||||||||||
 51°07′32,2″N 23°39′13,7″E/51,125611 23,653806
| |||||||||||||||||||
Cerkiew unicką w Pławanicach ufundował w 1828 Klemens Grodzicki[1]. Po wymuszonej przez władze carskie likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 została zamieniona na cerkiew prawosławną[2]. W 1877 świątynia została częściowo przebudowana w partii dachów, zaś w 1896 - odremontowana[1]. Po I wojnie światowej była nadal użytkowana przez parafię prawosławną[3]. Po II wojnie światowej i wysiedleniach prawosławnej ludności ukraińskiej z ziemi chełmskiej świątynia została przekazana Kościołowi rzymskokatolickiemu. W latach 1979–1981 była cerkiew została częściowo przebudowana, ok. 1986 drewniany przedsionek obiektu został rozebrany, a następnie wzniesiono przedsionek murowany, zmieniono również konstrukcję zakrystii[1]. Świątynia pławanicka jest kościołem filialnym parafii św. Michała Archanioła w Kamieniu[2].
Jest to świątynia dwudzielna (takie rozplanowanie było powszechne we wznoszonych w I poł. XIX w. unickich cerkwiach w regionie, budowanych z fundacji prywatnych[4]), z kwadratową nawą krytą dachem dwuspadowym, na którym znajduje się sygnaturka z pojedynczą cebulastą kopułką. Pomieszczenie ołtarzowe cerkwi zamknięte jest poligonalnie[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d P. Cynalewska-Kuczma: Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 145. ISBN 83-232-1463-8.
- ↑ a b Parafia: Kamień Lubelski, pw. św. Michała Archanioła. [dostęp 2013-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-23)].
- ↑ G.J. Pelica: Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918-1939). Lublin: Fundacja Dialog Narodów, 2007, s. 42-44. ISBN 978-83-925882-0-7.
- ↑ P. Cynalewska-Kuczma: Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 63. ISBN 83-232-1463-8.