Kościół Świętej Elżbiety w Bratysławie

Kościół Świętej Elżbiety albo Niebieski Kościółek (słow. Kostol svätej Alžbety albo Modrý kostolík, węg. Szent Erzsébet-templom, niem. Sankt-Elisabeth-Kirche) – secesyjna, jednonawowa świątynia znajdująca się w Bratysławie, w dzielnicy Stare Miasto. Fundatorem był cesarz Franciszek Józef I – w powszechnej opinii druga w mieście świątynia poświęcona św. Elżbiecie miała uczcić pamięć jego tragicznie zmarłej żony, cesarzowej Elżbiety.

kościół Świętej Elżbiety

Kostol svätej Alžbety

Państwo	Słowacja
Miejscowość	Bratysława
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Elżbiety
Historia Data rozpoczęcia budowy 1909 Data zakończenia budowy 1913 Fundator Franciszek Józef I
Dane świątyni Styl secesyjny Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Słowacji kościół Świętej Elżbiety
Położenie na mapie kraju bratysławskiego kościół Świętej Elżbiety
Położenie na mapie Bratysławy kościół Świętej Elżbiety
48°08′36,2″N 17°07′00,6″E

Swoją nazwę zawdzięcza niebieskiemu kolorowi ścian zewnętrznych świątyni. Nietypowy kształt i eliptyczna w rzucie wieża o wysokości prawie 37 metrów to zasługa projektanta, Ödöna Lechnera, węgierskiego architekta, współtwórcy wielu budynków secesyjnych w Budapeszcie. Kościół powstał w latach 1909–1913, a za patronkę przyjęto św. Elżbietę Węgierską, żyjącą w XIII wieku, urodzoną na bratysławskim zamku. Początkowo świątynię miała wieńczyć kopuła, ostatecznie zdecydowano się na dach czterospadowy. Znacznie pomniejszona kopuła, w kształcie, w jakim planowano przykryć nią kościół, znajduje się nad kazalnicą.

W świątyni charakterystyczne jest szerokie wykorzystanie elementów ceramicznych - majoliki z manufaktury Zsolnaya z Peczu; kolor niebieski dominuje zarówno w wystroju wnętrza kościoła jak i z zewnątrz. Wejścia do świątyni obudowane są neoromańskimi filarami z elementami orientalnymi.

Nad głównym wejściem znajduje się mozaika przedstawiającą patronkę kościoła z różami. Obraz z podobną sceną jest również umieszczony wewnątrz, nad głównym ołtarzem, natomiast w ołtarzu bocznym płaskorzeźba pokazuje św. Teresę. Autorami elementów wyposażenia byli artyści węgierscy. Wewnątrz, w miejscu w którym obecnie znajduje się płaskorzeźba św. Teresy, znajdowało się kiedyś marmurowe epitafium poświęcone cesarzowej Elżbiecie – obecnie jest ono w budynku plebanii.

Dzwony w świątyni zainstalowano w 1911 r. Podczas konsekracji w głównym ołtarzu umieszczono relikwie św. Elżbiety, św. Klemensa i św. Teodory.

W pobliżu kościoła, na ulicy Grösslingovej, znajdują się secesyjne budynki gimnazjum, tzw. Gymnázium Gamča, również zaprojektowane przez Lechnera, które razem ze świątynią oraz plebanią tworzą zwarty i dopasowany obszar architektoniczny. W ostatnim okresie kościół jak i plebanię gruntownie odremontowano.

Zobacz też

• Elżbieta Bawarska.

Galeria

• 
  Mozaika nad głównym wejściem i wieża
• 
  Tablica fundatorów kościoła
• 
  Druga tablica fundatorów
• 
  Wnętrze świątyni
• 
  Gimnazjum obok kościoła – ta część budynku została kilka lat temu odnowiona
• 
  Gimnazjum – strona nieodnowiona