Kościół św. Bonawentury z Bagnoregio w Pakości

Kościół świętego Bonawentury z Bagnoregio w Pakości – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat barciński archidiecezji gnieźnieńskiej).

Kościół świętego Bonawentury z Bagnoregio

nr rej. A/754/1-2 z 23.07.1970 (zespół klasztorny reformatów)
kościół parafialny
widok od strony prezbiterium
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Pakość
Adres	ul. Inowrocławska
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Bonawentury w Pakości
Wezwanie	św. Bonawentury z Bagnoregio
Wspomnienie liturgiczne	15 lipca
Historia Data rozpoczęcia budowy 1631 Data zakończenia budowy 1637 Data poświęcenia 1637
Dane świątyni Styl barokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1 + transept
Położenie na mapie Pakości Kościół świętego Bonawentury z Bagnoregio
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Bonawentury z Bagnoregio
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kościół świętego Bonawentury z Bagnoregio
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego Kościół świętego Bonawentury z Bagnoregio
Położenie na mapie gminy Pakość Kościół świętego Bonawentury z Bagnoregio
52°48′29,7″N 18°05′35,1″E

Prezbiterium

Obecny kościół został wzniesiony w 1631 roku. Jest to budowla poklasztorna wybudowana przez oo. reformatów na starych murach zamku. Świątynia została konsekrowana przez biskupa Andrzeja Gembickiego w 1637 roku. Kościół został rozbudowany w latach 1763-1769. Świątynia reprezentuje styl barokowy, z kolei wnętrze nosi cechy stylu rokokowego. Do zabytków kościoła należą: ołtarze, figura z drzewa lipowego (z XVII wieku), obraz malarza Bartłomieja Strobla „Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus adorowana przez św. Bonawenturę i św. Ludwika de Valois” (z 1647 roku), barokowy krucyfiks (z XVII wieku), monstrancja (z XVIII wieku), kielichy (z XVI i XVII wieku), barokowo-renesansowy relikwiarz Krzyża Świętego (z XVII wieku), pacyfikały (z XVII i XVIII wieku), ornaty (z XVIII wieku), mosiężny kociołek na wodę (z XVIII wieku).