Kościół św. Antoniego w Waszkowie

Kościół świętego Antoniego w Waszkowie – rzymskokatolicki kościół filialny należący do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Poniecu (dekanat krobski archidiecezji poznańskiej).

Kościół świętego Antoniego

nr rej. 616 z 11.02.1957
kościół filialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowość	Waszkowo
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Poniecu
Wezwanie	św. Antoniego
Wspomnienie liturgiczne	13 czerwca
Historia Data zakończenia budowy 1609 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia rzymskokatolicka Poprzednie wyznanie protestantyzm
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Poniec Kościół świętego Antoniego
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Antoniego
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół świętego Antoniego
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego Kościół świętego Antoniego
51°45′19,4″N 16°46′26,6″E

Jest to dawny kościół braci czeskich wzniesiony w 1609 roku w miejsce kościoła w Poniecu, który ówczesny właściciel miasta Zawadzki zwrócił katolikom. Pierwotna świątynia została wzniesiona z drewna, nieco później powstała murowana. W czasie wojny szwedzkiej, podczas rządów Jana Kazimierza, gdy zostało spalone Leszno, gmina braci czeskich razem ze swym pastorem schroniła się na Śląsku. Opuszczona świątynia została spalona. Po pokoju oliwskim w 1660 roku Zawadzki, właściciel Waszkowa, obwinił o ten czyn księdza Krzywińskiego, proboszcza katolickiego w Poniecu i wytoczył sprawę przeciw niemu w konsystorzu poznańskim. Nie miał jednak dowodów, w związku z tym musiał zaniechać szukania winnych.

Świątynia została odbudowana ze składek. Potem nabyła wieś luterańska rodzina Unrugów i wprowadziła do świątyni nabożeństwa według obrządku luterańskiego w języku polskim i niemieckim.

Od czasu odbudowy w drugiej połowie XVIII wieku kościół zachował się w stanie prawie niezmienionym. Budowla jest jednonawowa. Nakryta jest dwuspadowym dachem z kwadratową wieżyczką zwieńczoną dawniej chorągiewką, na której umieszczone zostały daty budowy i odnowienia. Po remoncie dachu w 1998 roku na miejscu chorągiewki zerwanej przez wichurę został umieszczony krzyż.

Strop świątyni ma formę kasetonów. Elementami wyposażenia wnętrza są: chór muzyczny z 1 połowy XVIII wieku z organami, obecnie nieużywanymi, drewniane, prymitywne, barokowe empory, barokowa chrzcielnica, szafa, w której przechowuje się sprzęty liturgiczne.