Kościół Świętej Trójcy w Duniłowiczach

Kościół Świętej Trójcy w Duniłowiczach – kościół parafialny w Duniłowiczach na Białorusi.

Kościół Świętej Trójcy
w Duniłowiczach

Касцёл Найсвяцейшай Тройцы y Дунілавічах

nr rej. 212Г000592
kościół parafialny
Widok kościoła
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Duniłowicze
Wyznanie	katolickie
Kościół	Kościół łaciński
Parafia	Parafia Świętej Trójcy w Duniłowiczach
Wezwanie	Trójcy Świętej
Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki	obraz Matki Bożej Loretańskiej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1769 Data zakończenia budowy 1773 Data zamknięcia 1949 Data reaktywacji 1990 Poprzednie wyznanie Prawosławne (1866–1919)
Dane świątyni Styl barok Wieża kościelna • liczba wież 2 Ołtarz • liczba ołtarzy 5 Liczba naw 3
Położenie na mapie Białorusi Kościół Świętej Trójcy w Duniłowiczach
Położenie na mapie obwodu witebskiego Kościół Świętej Trójcy w Duniłowiczach
55°04′34,0″N 27°14′08,3″E

Historia

Kościół zbudowano w latach 1769-1773 przy dwukondygnacyjnym murowanym klasztorze Dominikanów.

Po stłumieniu powstania listopadowego, w 1850 roku władze rosyjskie skasowały klasztor, po czym kościół funkcjonował jako parafialny. Po stłumieniu powstania styczniowego, w 1866 roku kościół został przymusem zaadaptowany na cerkiew należącą do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W 1919 roku władze polskie zwróciły kościół katolikom. W 1949 roku zamknięto świątynię i zamieniono na magazyn nawozów sztucznych. Została ona odzyskana w 1990 roku.

W kościele znajduje się uważany za cudowny, obraz Matki Bożej Loretańskiej, podarowany przez biskupa wileńskiego Mikołaja Paca. Obraz jest z XVII w. i pochodzi z Florencji. Został odnowiony w latach 90. XX w.

Naprzeciwko kościoła znajduje się cmentarz żołnierzy polskich poległych podczas wojny bolszewickiej w 1920 roku.

Architektura

Kościół jest zabytkiem architektury baroku. Jest to trójnawowa bazylika z transeptem o krótkich ramionach i wypukłych elewacjach zwieńczonych ozdobnymi frontonami, podobnie jak szczyt czworobocznego prezbiterium, po bokach którego znajdują się niskie zakrystie.

Fasadę flankują dwie trójkondygnacyjne wieże, pomiędzy którymi znajduje się fronton z wolutami. Fakturę fasady urozmaicają podwójne wklęsłe pilastry, wydatne gzymsy i nisze. Pilastry dekorują także pozostałe elewacje świątyni.

Wejście główne ozdabia portal, pierwotnie barokowy, w XIX wieku przekształcony na klasycystyczny, zwieńczony płaskorzeźbą Matki Bożej z Dzieciątkiem.

Kolebkowe sklepienia nawy głównej i krzyżowe naw bocznych ozdobione są polichromią przedstawiającą motywy roślinne i kartusze herbowe.

Wokół kościoła znajduje się ogrodzenie z kutą bramą, zabytek architektury neorenesansu.

• Galeria
• 
  Kościół w 1896 roku przebudowany na cerkiew
• 
  Kościół przed I wojną światową
• 
  Wnętrze

Bibliografia

• Кулагін А. М. Каталіцкія храмы на Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін; маст. І. І. Бокі. — 2-е выд. — Мн.: БелЭн, 2001.— 216 с.: іл. ISBN 985-11-0199-0.

Linki zewnętrzne

• Parafia Świętej Trójcy w Duniłowiczach na stronie catholic.by
• Duniłowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 226 .
• Kościół Św. Trójcy w Duniłowiczach na stronie internetowej radzima.org
• Duniłowicze na stronie internetowej Miasto Postawy i okolice