Wikipedia

Knocked Out Loaded

album Boba Dylana

Knocked Out Loaded – 24. album studyjny Boba Dylana, nagrany pomiędzy lipcem 1984 a majem 1986 r. i wydany w sierpniu 1986 r.

Knocked Out Loaded
Wykonawca albumu studyjnego
Bob Dylan
Wydany

8 sierpnia 1986

Nagrywany

lipiec 1984 – maj 1986

Gatunek

rock

Długość

36:11

Wydawnictwo

Columbia (USA), CBS (Wielka Brytania i Europa)[1]

Producent

Bob Dylan, Sundog Productions, Tom Petty[1]

Oceny
Album po albumie
Biograph
(1985) 		Knocked Out Loaded
(1986) 		Down in the Groove
(1988)

Historia i charakter albumu

edytuj

Metoda nagrywania była taka sama jak przy Empire Burlesque, a kilka utworów pochodziło nawet z tamtych sesji.

Ponieważ nie miał swojego materiału. Na osiem piosenek albumu trzy nie są jego autorstwa, a trzy mają innych twórców za współautorów.

O ile Empire Burlesque był tworzony przez długi czas, to Knocked Out Loaded był nagrywany w pośpiechu w kwietniu i maju. Proces ten był wciśnięty między dwa ważne tournée Dylana z Tom Petty and the Heartbreakers[a].

Mikail Gilmore (dziennikarz), który był obecny na tych sesjach w studiu Skyline (Topanga) w swoim artykule dla pisma Rolling Stone wykazał, że materiał nagrany z takimi muzykami jak Al Kooper, Los Lobos, Charlie Quintana i T Bone Burnett był zdecydowanie lepszy od tego, który wykorzystał ostatecznie Dylan. Sam Al Kooper to potwierdza: Na tych sesjach było nagranych trochę naprawdę pięknych rzeczy. Nie ma na to jednak żadnego dowodu, gdyż taśmy-matki znajdują się w posiadaniu artysty.

Muzycy

edytuj
  • Bob Dylan[b] – gitara, harmonijka, śpiew, pianino (sesje 1–8)
  • Ron Wood – gitara (sesja 1)
  • Anton Fig – perkusja (sesja 1)
  • John Paris – gitara basowa (sesja 1)
  • Madelyn Quebec – śpiew towarzyszący (sesje 2, 3, 5–8)
  • Ira Ingber – gitara (2, 6)
  • Don Heffington – gitara (sesja 2, 3)
  • Carl Sealove – gitara basowa (sesja 2)
  • Vince Melamed – syntezator (sesja 2)
  • Benmont Tench – instrumenty klawiszowe (sesje 3, 5, 7)
  • Mike Campbell – gitara (sesje 3, 5, 7)
  • Howie Epstein – gitara basowa (sesje 3, 5, 7)
  • Bob Glaub[c] – gitara basowa (sesja 3)
  • Jim Keltner – perkusja (sesja 3)
  • Dave Stewart – gitara (sesja 4)
  • Clem Burke – perkusja (sesja 4)
  • Patrick Seymour – instrumenty klawiszowe (sesja 4)
  • John McKenzie – gitara basowa (sesje 4)
  • Carolyn Dennis – śpiew towarzyszący (sesje 5–8)
  • Queen Esther Marrow – śpiew towarzyszący (sesje 5–8)
  • Tom Petty – gitara, śpiew towarzyszący (sesje 5, 7)
  • Stan Lynch – perkusja (sesje 5, 7)
  • Elisecia Wright – śpiew towarzyszący (sesje 5, 7)
  • Stevie Nicks – śpiew towarzyszący (sesja 5)
  • Steve Douglas – saksofon (sesje 6, 8)
  • Muffy Hendrix – śpiew towarzyszący (sesje 6, 8)
  • Annette May Thomas – śpiew towarzyszący (sesje 6, 8)
  • Al Kooper – gitara (6)
  • Raymond Lee Pounds – perkusja (sesja 6)
  • James Jamerson Jr. – gitara basowa (sesja 6)
  • Vito San Flippo – gitara basowa (sesja 6)
  • T Bone Burnette – gitara (sesja 6)
  • Jack Sherman – gitara (sesja 6)
  • Cesar Rosas – gitara (sesja 6)
  • Philip Lyn Jones – kongi (sesja 7)
  • Steve Madaio – trąbka (sesja 8)
  • Larry Meyers – mandolina (sesja 8)
  • Al Perkins – gitara stalowa (sesja 8)
  • Milton Gabriel – stalowe bębny (sesja 8)
  • Mike Berment – stalowe bębny (sesja 8)
  • Brian Parris – stalowe bębny (sesja 8)
  • Chór dziecięcy – (sesja 6)
  • Peggi Blu[d] – śpiew towarzyszący

Spis utworów

edytuj
1. You Wanna Ramble (Herman Parker Jr.) 3:14
2. They Killed Him (Kris Kristofferson) 4:00
3. Driftin' Too Far from Shore 3:39
4. Precious Memories 3:13
5. Maybe Someday 3:17
6. Brownsville Girl (Bob Dylan/Sam Shepard) 11:00
7. Got My Mind Made Up (Bob Dylan/Tom Petty 2:53
8. Under Your Spell (Bob Dylan/Carole Bayer Sager) 4:55
36:11

Odrzucone utwory

edytuj
  1. Go 'Way Little Boy
  2. Who Loves You More?
  3. Wolf (instrumentalny)
  4. Groovin' at Delta (instrumentalny)
  5. Clean Cut Kid (jedna z wersji trafiła na album Empire Burlesque)
  6. Driftin' Too Far from Shore (jedna z wersji trafiła na album po overdubbingu)
  7. Something’s Burning, Baby (jedna z wersji trafiła na album Empire Burlesque)
  8. New Danville Girl (jedna z wersji stała się podstawą Brownsville Girl)
  9. Seeing the Real You at Last (jedna z wersji trafiła na album Empire Burlesque)
  10. Maybe Someday (instrumentalny) – (jedna z wersji stała się podstawą Maybe Someday)
  11. Instrumentalny I
  12. Instrumentalny II
  13. Band on the Hand (It's Helltime Man)
  14. Come Rain or Come Shine

Opis albumu

edytuj
  • Producent – Bob Dylan i Dave Stewart
  • Inżynierowie – Don Smith, Britt Bacon, George Tutko, Judy Feltus
  1. studio – Delta Sound Studios, Nowy Jork, od poł. do końca lipca 1984; (album: 3; odrzuty:1–6)
  2. studio – Cherokee Studios, Los Angeles, Kalifornia, grudzień 1984; (album 6; odrzuty 7, 8)
  3. studio – Cherokee Studios, Los Angeles, Kalifornia, styczeń–początek lutego 1985; (album 5; odrzuty 9, 10)
  4. studio – The Church Studios, Londyn, Wielka Brytania, 19–22 listopada 1985; (album: 8 – tylko podkład muzyczny; odrzuty 11, 12)
  5. studio – Festival Studios, Sydney, Australia, 8 i 9 lutego 1986; (odrzuty 13)
  6. studio – Skyline Studios, Topanga Canyon, Kalifornia, koniec kwietnia–pocz. maja 1986; (album: 1, 2, 4; odrzuty 14)
  7. studio – Sound City Studios, Van Nuys, Kalifornia, połowa maja; (album: 7)
  8. studio – Skyline Studios, Topanga Canyon, Kalifornia, poł.–koniec maja 1986; (album: overdubbing 2, 3¹, 5¹, 6¹, 8)
  • Projekt okładki i całości – Charles Sappington
  • Czas – 36 min 11 s
  • Firma nagraniowa – Columbia
  • Numer katalogowy – CK 40439
  • Data wydania – 8 sierpnia 1986

Listy przebojów

edytuj

Album

edytuj
Rok Lista Pozycja
1986 Billboard USA. Albumy popowe 53
1986 Melody Maker USA. Albumy popowe 35

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Było to właściwie jedno tournée nazwane True Confessions podzielone na dwie części: Antypody. Nowa Zelandia, Australia i Japonia (5 lutego-10 marca) oraz Letnie tournée po USA (9 czerwca-6 sierpnia 1986 r.
  2. ↑ Pogrubionym drukiem wyszczególnieni są muzycy wymienieni zarówno na okładce płyty jak i przez Clintona Heylina
  3. ↑ Muzycy wymienieni tylko przez Clintona Heylina
  4. ↑ Kursywą wymienieni są muzycy znajdujący się tylko na okładce albumu

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Bob Dylan – Knocked Out Loaded. Discogs. [dostęp 2022-12-07]. (ang.).
  2. ↑ Stephen Thomas Erlewine, Knocked Out Loaded – Bob Dylan [online], AllMusic [dostęp 2021-04-09] (ang.).
  3. ↑ Robert Christgau – Bob Dylan
  4. ↑ Bill Flanagan: Bob Dylan's discography: KNOCKED OUT LOADED. Entertainment Weekly. [dostęp 2024-08-18]. (ang.).
  5. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2008-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-02)].
  6. ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 262. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Paul Williams: Bob Dylan. Performing Artist 1974–1986. The Middle Years. Omnibus Press, 1994. ISBN 0-7119-3555-6.
  • Clinton Heylin: Bob Dylan. The Recording Sessions 1960–1994. Nowy Jork: St. Martin Press, 1995. ISBN 0-312-13439-8.
  • Oliver Trager: Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Nowy Jork: Billboard Books, 2004. ISBN 0-8230-7974-0.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Knocked_Out_Loaded&oldid=75112189”