Klejstotecjum
Klejstotecjum (l.mn. kleistotecja, łac. cleistothecium) – rodzaj owocnika u workowców[1]. Nazwa pochodzi od dwóch greckich słów: kleistós oznaczającego zamknięty’ i théke – schowanie, skrzynia[2].
Klejsotecjum to owocnik całkowicie zamknięty, bez otworu. Wewnątrz nie posiada płonnych strzępek. Worki, w których powstają zarodniki rozmieszczone są w nim bezładnie. Zarodniki wydostają się na zewnątrz dopiero po dojrzeniu owocnika. Następuje to na dwa sposoby: albo ściana owocnika pęka i zarodniki wydostają się przez powstały otwór, albo całkowicie rozpada się. Klejstotecjum to przeważnie nieduży owocnik o mniej więcej kulistym kształcie[3]. Owocniki typu klejsotecjum występują np. w rzędach Eurotiales, Erysiphales, Elaphomycetales[4].
Na klejstotecjum u niektórych grzybów (np. u mączniakowców Erysiphales) występują różnego rodzaju wyrostki zwane przyczepkami. Budowa tych przyczepek ma duże znaczenie przy oznaczaniu rodzajów i gatunków[5].
Podobne budową do klejstotecjów i również zamknięte są owocniki typu chasmotecjum[6].
-
Klejstotecja Erysiphum adunca na liściu -
Klejstotecjum z przyczepkami u Erysiphe alphitoides -
Uwalnianie się zarodników z klejstotecjum
_cleistothecium_40X_(1).png)
Przypisy
edytuj- ↑ Janusz Błaszkowki, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9.
- ↑ Irena Kamińska-Szmaj (red.), Słownik Wyrazów Obcych, Kraków: Wydawnictwo Europa, 2001, ISBN 83-87977-08-X.
- ↑ klejstotecjum, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2014-09-15].
- ↑ Ascomycota – workowce [online] [dostęp 2014-09-15].
- ↑ B. Sałata, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Ascomycetes, Erysiphales., t. 15, Warszawa-Kraków: PWN, 1985.
- ↑ Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0.