Klasztor Syryjczyków

Klasztor Syryjczyków
El-Sourian Monastery,
دير العذراء - السريان
*Dajr al-azra'a - as-Surjani*,
*Dayr as-Suryānī*
Państwo	Egipt
Miejscowość	Wadi an-Natrun
Kościół	Koptyjski Kościół Ortodoksyjny
	Obiekty sakralne
kościół	Najświętszej Marii Panny
kościół	Czterdziestu męczenników z Sebasty
kościół	św. Marii (grota)
Data budowy	VI w.
	Położenie na mapie Egiptu Klasztor Syryjczyków
	30°19′04″N 30°21′15″E/30,317778 30,354167
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Klasztor Syryjczyków^[1] (arab. دير العذراء - السريان, Dajr al-azra'a - as-Surjani, Dayr as-Suryānī ^[1]) – koptyjski klasztor^[2], położony w Wadi an-Natrun (starożytne Skete) w północnym Egipcie (około 90 km od Kairu). Założony został w VI wieku przez trzech mnichów klasztoru Świętego Paisjusza, którzy pod wpływem doktryny monofizytyzmu opuścili macierzysty erem i założyli w pobliżu odrębny. Klasztor pełni swoją rolę aż po czasy współczesne^[3].

Historia

Klasztor Syryjczyków został założony w VI wieku przez trzech mnichów klasztoru Świętego Paisjusza, którzy uznając doktrynę monofizytyzmu opuścili macierzysty erem i założyli w pobliżu odrębny^[3]. Klasztor ten był jednym z 50 eremów zbudowanych na terenie starożytnego Skete^[2]. Istniejący do czasów współczesnych kościół klasztorny jest datowany na rok 645^[3] (lub według innych danych 980^[2]). Około 710 roku klasztor został sprzedany kupcom syryjskim, którzy ustanowili w nim erem dla mnichów z Syrii. Funkcjonował pod nazwą klasztor Matki Boga Syryjczyków. Podczas najazdu nomadów w 817 został zniszczony. Po odbudowie w roku 850 nadal pozostawał we władaniu Syryjczyków. W IX wieku powstał klasztorny donżon i mury obronne. W 1636 roku Synod koptyjskiego Patriarchatu ustanowił przełożonym klasztoru mnicha koptyjskiego^[3]. Klasztor Syryjczyków jest jednym z czterech klasztorów starożytnego Skete, które przetrwały do czasów współczesnych^[2]. Z tego klasztoru wywodził się Szenuda III, patriarcha Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego w latach 1971–2012^[3].

Fresk „Zwiastowania Wśród Czterech Proroków” w kościele Najświętszej Marii Panny. Postaci od lewej do prawej: Mojżesz, Izajasz, Maryja Dziewica, Archanioł Gabriel, Ezechiel i Daniel^[3]

Architektura

Główną świątynią klasztoru jest kościół Najświętszej Marii Panny, datowany na 645^[3] lub 980 rok^[2]. Podczas prac renowacyjnych (1991^[3]), pod późniejszymi warstwami pochodzącymi z okresu zwierzchnictwa syryjskiego, odkryto fresk^[2] przedstawiający scenę Zwiastowania (wg publikacji koptyjskiej Fundacji św. Marka)^[3] lub Wniebowstąpienia (według informacji UNESCO). Malowidło datowane jest na wiek X. W kościele przechowywane są relikwie Czterdziestu męczenników z Sebasty oraz św. Hennisa i św. Marutha^[2]. Klasztorny donżon ma cztery kondygnacje. Na drugiej kondygnacji znajduje się wejście, które skomunikowane jest z klasztorem za pomocą drewnianego, zwodzonego mostku, oraz kaplica. Na trzeciej kondygnacji także kaplica. Na najwyższym piętrze znajduje się kolejna kaplica oraz cele mnichów^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo Geograficzne Świata – Zeszyt 2 (Bliski Wschód). Warszawa: Instytut Geodezji i Kartografii, 2004, s. 58. ISBN 978-83-254-0825-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g UNESCO: The monasteries of the Arab Desert and Wadi Natrun. UNESCO World Heritage Centre 1992-2017. [dostęp 2017-06-03]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Youssria Sawris, Fawzy Estafanous, br. Bertie, Rafik Gabriel: El-Sourian Monastery. Wadi al-Natrun: The St. Mark Foundation, 2008, s. 1.

[ksng-1] Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo Geograficzne Świata – Zeszyt 2 (Bliski Wschód). Warszawa: Instytut Geodezji i Kartografii, 2004, s. 58. ISBN 978-83-254-0825-1.

[UNESCO-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g UNESCO: The monasteries of the Arab Desert and Wadi Natrun. UNESCO World Heritage Centre 1992-2017. [dostęp 2017-06-03]. (ang.).

[Sawris-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Youssria Sawris, Fawzy Estafanous, br. Bertie, Rafik Gabriel: El-Sourian Monastery. Wadi al-Natrun: The St. Mark Foundation, 2008, s. 1.

[1]

[2]

[3]