Klasztor Pantokratora
Klasztor Pantokratora (grec. Μονή Παντοκράτορος) – jeden z klasztorów na Górze Athos. Położony jest we wschodniej części półwyspu i jest poświęcony Przemienieniu Pańskiemu[1][2]. Zajmuje siódme z dwudziestu miejsc w atoskiej hierarchii[1][2]. Klasztor założony został najprawdopodobniej w 1363 przez stratopedarchesa Aleksego i primiceriusa Jana[1][2].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Typ zakonu |
męski |
| Liczba zakonników |
ok. 15 |
| Fundator |
Aleksy i Jan |
| Data budowy |
1363 |
Położenie na mapie Św. Góry Athos  | |
Położenie na mapie Grecji  | |
 40°17′01″N 24°16′00″E/40,283572 24,266550
| |
| Strona internetowa | |
Po upadku cesarstwa bizantyjskiego klasztor był wspierany finansowo przez władców Europy Wschodniej[2]. Dwa niszczycielskie pożary miały miejsce w 1773 i 1948[2]. Katolikon klasztoru jest niewielki z powodu braku miejsca[2]. Jest zbudowany w stylu kościołów Athonitów z jedną niewielką nieregularnością, to znaczy odległość między chórami kantorów i świątyni jest niezwykle duża[2]. W świątyni znajdują się malowidła ścienne artystów ze Szkoły Macedońskiej, a niektóre części zostały przywrócone w 1854[2]. Oprócz katolikonu w klasztorze znajduje się osiem kaplic[2]. Najbardziej imponująca, poświęcona Zaśnięciu Matki Boskiej, znajduje się w katolikonie na lewo od eso-narthex[2]. Refektarz jest wbudowany w zachodnie skrzydło murów klasztoru[2]. Biblioteka klasztoru przechowuje około 350 rękopisów, 2 zwoje liturgiczne i około 3500 drukowanych ksiąg[1][2]. Dokumenty klasztorne pisane są w języku greckim i tureckim, a jeden z dokumentów nawet w wołoskim. Większość dokumentów pochodzi z XVII wieku. W ostatnich latach z biblioteki skradziono kilka kodeksów[2]. Wśród skarbów klasztoru najbardziej znaczący jest fragment Prawdziwego Krzyża[2].
W 1990 był zamieszkany przez 66 mnichów[2]. W klasztorze mieszka dziś około 15 mnichów.