Kielanodon
Kielanodon – rodzaj wymarłego ssaka. Jego szczątki znaleziono w górnojurajskich skałach na terenie Portugalii. Był względnie niewielkim członkiem również wymarłego rzędu wieloguzkowców, w obrębie którego umieszcza się go w obrębie podrzędu Plagiaulacida i rodziny Paulchoffatiidae.
| Kielanodon | |
| Hahn, 1987 | |
| Okres istnienia: kimeryd | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj |
Kielanodon |
Rodzajowi nadano nazwę Kielanodon. Dokonał tego Hahn w 1987. Oznacza ona „ząb Kielan” i honoruje profesor Zofię Kielan-Jaworowską. Hahn wyróżnił w tym rodzaju gatunek Kielanodon hopsoni, znany ze skamielin pochodzących z kimerydzkiej warstwy z Guimarota w Portugalii. Zidentyfikowano go na podstawie trzech szczęk.
Bibliografia
edytuj- Hahn (1987), Neue Beobachtungen zum Schädel- und Gebiss-Bau der Paulchoffatiidae (Multituberculata, Ober-Jura). Paleovertebrata 17 s.155-196.
- Hahn G & Hahn R (2000), Multituberculates from the Guimarota mine, s.97-107 w: Martin T & Krebs B (red.), Guimarota - A Jurassic Ecosystem, Verlag Dr Friedrich Pfeil, München.
- Kielan-Jaworowska Z & Hurum JH (2001), Phylogeny and Systematics of multituberculate mammals. Paleontology 44, s.389-429.
- Multituberculata Cope, 1884. home.arcor.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-04-18)]..