Kerry blue terrier

Kerry blue terrier – jedna z ras psów należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów wysokonożnych. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy.

Kerry blue terrier

Kerry blue terrier
Inne nazwy	Irish Blue Terrier
Kraj pochodzenia	Irlandia
Wymiary
Wysokość	45,5–48 cm,
Masa	15–18 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa III, sekcja 1, nr wzorca 3
AKC	Terrier
ANKC	Grupa 2 - Terriers
CKC	Grupa 4 - Terriers
KC(UK)	Terrier
NZKC	Terrier
UKC	Grupa 7 - Terrier
Wzorce rasy
FCI AKC ANKC CKC KC(UK) NZKC UKC

Rys historyczny

Kerry blue terier występuje w Wielkiej Brytanii od stuleci, jednakże z powodu jego początków jako psa na szczury oraz jako wszechstronnego psa zagrodowego, niewiele można znaleźć informacji o tej rasie sprzed XX wieku. Pierwsza wzmianka w literaturze pochodzi z 1847 roku, autor opisuje psa maści niebieskawo-ciemnoszarej, poznaczonego ciemniejszymi plamami i łatkami, często z podpaleniem na kufie i łapach. Czarnoniebieski irlandzki terier przeważał w hrabstwie Kerry, ale hodowano go również w innych hrabstwach. Po raz pierwszy kerry blue pojawił się na wystawach w 1913 roku, a w 1920 powstał Dublin Blue Terier Club. Kerry blue terier zaczął cieszyć się popularnością wśród irlandzkich patriotów jako rodzaj maskotki, w takim tempie, że w krótkim czasie powstały cztery kluby promujące tę rasę. Pomiędzy 1922 a 1924 rokiem kluby te zorganizowały nie mniej niż sześć wystaw i sześć prób polowych. W 1924 roku rasę tę wpisano oficjalnie do rejestrów Amerykańskiego Związku Kynologicznego.

Wygląd

Według standardu ustalonego przez FCI, typowy kerry blue terrier powinien być mocny, zwarty o proporcjonalnej budowie, dobrze rozwiniętym, muskularnym ciele.

Budowa

Kerry blue terriery

Wzorzec tej rasy przedstawia budowę poszczególnych części ciała następująco:

• Głowa – mocna, dobrze zrównoważona, z obfitą sierścią. Kufa powinna być średniej długości. Psy powinny mieć głowę silniejszą i umięśnioną bardziej niż suka.
  • krawędź czołowa: bardzo lekko zaznaczona
  • nos: czarny, nozdrza duże i szerokie
  • zęby: równe i białe, zgryz nożycowy, dziąsła i podniebienie ciemne
  • szczeki: mocne i muskularne, o mocnym uchwycie
  • oczy: ciemne lub ciemnobrązowe, średnie, o bystrym wyrazie
  • uszy: cienkie, nieduże, noszone z przodu wyrażające bystry, ostry wyraz teriera

• Szyja – o dobrych proporcjach, dobrze osadzona i umiarkowanie długa
  • łopatki: płaskie, ustawione ukośnie, zwarte
  • klatka piersiowa: głęboka, o umiarkowanej szerokości, żebra dobrze wysklepione
  • grzbiet: średniej długości, poziomy, nie uniesiony ponad lędźwiami
  • ogon: cienki, dobrze osadzony, noszony wesoło i prosto do góry

• Kończyny:
  • przednie: z przodu proste, o mocnym kośćcu
  • tylne: dobrze rozwinięte, muskularne uda, mocne stawy skokowe, pewne
  • łapy: zwarte, nocne i okrągłe, pazury czarne

Cechami niepożądanymi według wzorca kerry blue terriera są:

• głowa: cieliste dziąsła
• tyłozgryz
• oczy: żółte lub wyłupiaste
• przedpiersie: wąska pierś
• grzbiet: karpiowaty lub łękowaty
• kończyny: łokcie odstające, pazury białe lub koloru kości
• wilcze pazury lub ślady po usunięciu
• chody: ciasna, krowia lub sztywna akcja tylnych kończyn
• szata: twarda, szorstka lub szczeciniasta
• maść: jakikolwiek inny kolor niż niebieski, z wyjątkiem wyżej wymienionych odstępstw

Szata i umaszczenie

Szczenięta psów tej rasy rodzą się czarne, lecz z wiekiem nabierają charakterystycznej, niebieskoszarej barwy. Sierść jest miękka, obfita i falista, wymagająca strzyżenia. Dopuszczalne umaszczenie to wszelkie odcienie niebieskiego z czarnym nalotem lub bez. Czarne, jak i rude naloty dopuszczalne są wyłącznie do 18 miesiąca życia.

Użytkowość

Podobnie jak airedale terrier, kerry blue terrier był wykorzystywany wszechstronnie. Polował na wydry w głębokiej wodzie, służył jako szczurołap oraz pies stróżujący. W Irlandii używany jako pies policyjny. Dobrze radzi sobie w agility z powodu swojej zwinności. Sprawdza się także w terapii chorych.

Zachowanie i charakter

Żywe, inteligentne i chętne do zabawy, akceptują dzieci. Przywiązują się do jednego właściciela, który musi wykazywać konsekwentne i stanowcze podejście do psów tej rasy, jednak bez stosowania fizycznych środków przymusu. W kontaktach z innymi zwierzętami potrafią być agresywne i trzeba uczyć kerry blue terriera poprawnego zachowania i wcześnie je socjalizować.

Bibliografia

• Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7. Brak numerów stron w książce
• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
• Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 112. ISBN 83-7073-122-8.
• Wielka Encyklopedia Świata OXFORD, ISBN 83-7325-540-0 (serii) Kwartalnik Klubu Teriera w Polsce
• David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7. Brak numerów stron w książce