Keith Waterhouse (ur. 6 lutego 1929 w Hunslet, części Leeds, zm. 4 września 2009 w Londynie[1]) – brytyjski pisarz, publicysta i scenarzysta.

Życiorys

edytuj

Był synem handlarza z Leeds. Służbę wojskową odbył w Royal Air Force[2]. Początkowo zatrudniał się jako pomocnik u szewca, w przedsiębiorstwie pogrzebowym i w warsztacie samochodowym[3]. Od 1950 był niezależnym dziennikarzem i pisarzem w Leeds i Londynie. Pisał m.in. felietony do Daily Mirror (1970-86) oraz Daily Mail (od 1986). Był honorowym członkiem Leeds Polytechnic i Royal Society of Literature, a także członkiem Kingman Committee on Teaching of English Language (1987-1988)[2].

Nagrody

edytuj
  • Granada Award, 1970;
  • Nagroda IPC, 1970, 1973;
  • British Press, 1978;
  • Nagroda Evening Standard, 1991[2].

Publikacje

edytuj
  • There Is a Happy Land (1957)
  • Billy Liar (Billy kłamca, 1959)
  • Jubb (1963)
  • The Bucket Shop (1968)
  • Everything Must Go (1969)
  • Mondays, Thursdays (1976)
  • Office Life (Życie biurowe, 1978)
  • Maggie Muggins (1981)
  • In the Mood (1983)
  • Mrs. Pooter's Diary (1983)
  • Thinks (1984)
  • Waterhouse at Large (1985)
  • The Collected Letters of a Nobody (1986)
  • Our Song (1988)
  • Bimbo (1990)
  • Unsweet Charity (1992)
  • Soho (2001)
  • Palace Pier (2003)
  • Billy Liar on the Moon (1975)
  • City Lights: A Street Life
  • Good Grief
  • Jeffrey Bernard is Unwell
  • Streets Ahead: Life After City Lights
  • The Book of Useless Information
  • The Theory & Practice of Lunch
  • The Theory & Practice of Travel
  • Worzel Gummidge (z Willis Hall)[2]

Przypisy

edytuj
  1. IMDb, Keith Waterhouse (1929–2009) w bazie IMDb (ang.)
  2. a b c d Jrank, Keith (Spencer) Waterhouse Biography
  3. nota biograficzna w: Keith Waterhouse, Życie biurowe, Książka i Wiedza, Warszawa, 1985, okładka, ISBN 85-05-11410-4