Kazimierz Zapalski
Kazimierz Paulin Zapalski vel Deisenberg[a] (ur. 20 czerwca 1878, zm. po 1933) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
edytujNa stopień kadeta-zastępcy oficera został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1899 i wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 58 w Przemyślu[2].
27 grudnia 1918 został przyjęty z dniem 1 listopada tego roku do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora[3], i przydzielony do Okręgu Generalnego Kraków[4]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, od 12 lipca do 17 października 1920 był przewodniczącym Powiatowego Komitetu Obrony Państwa w Rzeszowie[5]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień 39 pp w Jarosławiu, a jego oddziałem macierzystym był 39 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 12. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. Później został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Rawa Ruska na stanowisko komendanta[8][9]. 31 marca 1924 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 10. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W lutym 1926 został przydzielony do macierzystego 39 pp z pozostawieniem w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI w Rawie Ruskiej[11].
Po przeniesieniu w stan spoczynku mieszkał w Rawie Ruskiej[12]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Rawa Ruska. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI”[13].
Ordery i odznaczenia
edytujW czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[14],
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[14],
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[15],
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[15].
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 50 z 8 maja 1919 roku, poz. 1586.
- ↑ Schematismus 1900 ↓, s. 308, 503.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 75.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 178.
- ↑ Dariusz Byszuk, Powiatowy Komitet Obrony Państwa w Rzeszowie, [w:] Dodatek historyczny IPN. Rok 1920. W obronie Niepodległości – wątki podkarpackie, 15 sierpnia 2020.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 133, 964.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 27.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 239, 399, 1477.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 222, 343, 1346.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 2.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 897.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 969.
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 544.
- ↑ a b Schematismus 1914 ↓, s. 408.
Bibliografia
edytuj- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, December 1899. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.