Kazimierz Tumiński
Kazimierz Tumiński pseud. „Ben”[1] (ur. 30 września 1920 we wsi Gibulicze pod Grodnem, zm. 15 października 2018) – polski działacz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, powojenny więzień stalinowski i działacz kombatancki, w momencie poprzedzającym śmierć był ostatnim żyjącym obrońcą Grodna przed Armią Czerwoną we wrześniu 1939[2].
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujOd połowy lat 30. XX wieku był członkiem Związku Strzeleckiego w Grodnie. Podczas polskiej wojny obronnej września 1939 jako ochotnik brał udział w obronie Grodna zaatakowanego 20 września przez Armię Czerwoną. Podczas okupacji sowieckiej należał do konspiracji niepodległościowej. Był członkiem Armii Krajowej, w ramach której brał udział w operacji Ostra Brama. W 1944 został ujęty przez NKWD i skazany na 10 lat pozbawienia wolności. Ostatecznie spędził 13 lat pracując niewolniczo w kopalniach na Kołymie. Do rodzinnego Grodna powrócił w 1956 i mieszkał w nim do śmierci w 2018[2] jako obywatel białoruski[3].
Był członkiem Stowarzyszenia Żołnierzy Armii Krajowej na Białorusi[2]. 2 maja 2008 r., podczas obchodów Dnia Polonii i Polaków za Granicą został jedną z pierwszych ośmiu osób, które otrzymały egzemplarze Karty Polaka[4]. W 2009 r., Prezydent RP Lech Kaczyński podjął decyzję o nadaniu odznaczeń państwowych obywatelom Republiki Białorusi z okazji obchodów 70. rocznicy sowieckiej napaści na Polskę w tym Kazimierzowi Tumińskiemu. Kancelaria Prezydenta RP wystąpiła wówczas za pośrednictwem Protokołu Dyplomatycznego MSZ o uzyskanie zgody od str. białoruskiej na odznaczenie Tumińskiego[3].
26 lutego 2015 r., Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Stanisław Ciechanowski odwiedził Kazimierza Tumińskiego i odznaczył Medalem „Pro Patria” oraz uhonorował statuetką Orła Białego[5][6]. 8 grudnia 2016 r., p.o. Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk odwiedził Kazimierza Tumińskiego i odznaczył Medalem „Obrońcy Ojczyzny 1939–1945” oraz wręczył mu także pamiątkową szablę oficerską. Był on już wówczas ostatnim żyjącym obrońcą Grodna z 1939[7] według Związku Polaków na Białorusi[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Spotkanie z żołnierzami Armii Krajowej i Sybirakami na Białorusi w Kombatant (nr 3 (292) marzec 2015; str. 27)
- ↑ a b c Nie żyje obrońca Grodna we wrześniu 1939 roku – śp. Kazimierz Tumiński. znadniemna.pl. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).
- ↑ a b Odznaczenia w 70. rocznicę sowieckiej napaści na Polskę. prezydent.pl. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).
- ↑ Grodno > Pierwsze osiem osób otrzymało Karty Polaka. poranny.pl. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).
- ↑ Uhonorowanie ostatniego żyjącego obrońcy Grodna. bip.udskior.gov.pl. [dostęp 2018-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-17)]. (pol.).
- ↑ Wizyta ministra Ciechanowskiego w Grodnie przed Narodowym Dniem Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. znadniemna.pl. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).
- ↑ Spotkanie z kombatantami na Białorusi. kombatanci.gov.pl. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).
- ↑ Zmarł Kazimierz Tumiński Ostatni Uczestnik Obrony Grodna. kresy.pl. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).