Kazimierz Szosland
Kazimierz Szosland (ur. 21 stycznia 1891 w Grzymaczewiu, zm. 20 kwietnia 1944) – major administracji (kawalerii) Wojska Polskiego, srebrny medalista olimpijski w jeździectwie w konkurencji drużynowych skoków przez przeszkody.
| |
 major administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 kwietnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik Grupy Sportu Konnego |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
.jpg)
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Stanisława i Kazimiery z Białobrzeskich, właścicielki części dóbr Grzymaczew i Włocin w gminie Błaszki w Kaliskiem. W 1902 rodzina Szoslandów przeniosła się do Kalisza, gdzie w latach 1905–1911 Kazimierz był uczniem Szkoły Handlowej w Kaliszu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości podjął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej, które musiał przerwać z powodu wybuchu I wojny światowej. Od 14 stycznia 1915 do wybuchu rewolucji październikowej służył w kawalerii armii Imperium Rosyjskiego.
18 listopada 1918 zgłosił się ochotniczo do służby w Wojska Polskiego i został przydzielony do 2 pułku Ułanów Grochowskich im. gen. J. Dwernickiego. W szeregach walczył na wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W latach 30. XX wieku pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu na stanowisku kierownika Grupy Sportu Konnego[1], pozostając w barwach 2 pułku ułanów. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 33. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[2][3].
Dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich – w Paryżu (1924) i w Amsterdamie (1928)[4]. Był rekordzistą pod względem startów w konkursach o Puchar Narodów (23 starty), odniósł 9 zwycięstw: Nicea (1925, 1928), Nowy Jork (1926), Warszawa (1927, 1931, 1933), Ryga (1931, 1932), Spa (1935).
Zginął 20 kwietnia 1944 w lasach pod Grodziskiem Mazowieckim w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach[4].
Awanse
edytujOrdery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[3][5]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie[3]: 4 marca 1925[6], 17 stycznia 1928[7][8])
Przypisy
edytuj- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 464.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 539.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 289.
- ↑ a b Andrzej Jucewicz, Włodzimierz Stępiński: Chwała olimpijczykom, 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1968, s. 83–85. OCLC 61559795.
- ↑ Bartosz Janczak, Major Kazimierz Szosland – kawalerzysta-olimpijczyk [online], Przystanek Historia [dostęp 2023-03-03] (pol.).
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 63, poz. 237 „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie rozwoju sportu i hipiki”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 14, poz. 20 „za wybitne zasługi, położone na polu propagandy polskiego sportu konnego na konkursach hipicznych w Ameryce”.
- ↑ „Krzyż zasługi” dla zwycięskich kawalerzystów. „Żołnierz Polski”, s. 98, nr 5 z 29 stycznia 1928.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 545, 609.
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 291, 356.
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 155, 812.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Polski Komitet Olimpijski: Kazimierz Szosland – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21].