Kazimierz Krzyżak
Kazimierz Krzyżak, ps. „Bronisław”, „Kalwin” (ur. 5 lutego 1897 w Głowaczowej[1], zm. 8 marca 1985 w Krakowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, inżynier, podczas powstania warszawskiego dowódca Obwodu Warszawa–Powiat.
 podpułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 lutego 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 marca 1985 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujSyn Józefa. Żołnierz Legionów Polskich. W Wojsku Polskim od 1918 do 1921. Przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika, jego oddziałem macierzystym był 3 pułk artylerii polowej Legionów w Zamościu[2]. Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwowym 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie[3][4]. 29 stycznia 1932 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii. Był wówczas oficerem rezerwy 9 pułku artylerii ciężkiej[5]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck. Nadal posiadał przydział do 9 pułku artylerii ciężkiej we Włodawie[6]. Przed 1939 pracownik Izby Rolniczej w Warszawie.
Od grudnia 1940 dowódca Obwodu VII – Powiat Warszawski „Obroża” Armii Krajowej[7]. Podczas walk powstańczych przebywał w Śródmieściu, organizując zaplecze na odcinku batalionu „Zaremba-Piorun”. Po kapitulacji polskich oddziałów znalazł się w Oflagu VII-A Murnau.
Zmarł w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC2-1a-2)[8].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4902[9]
- Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)[10]
- Krzyż Walecznych (1922, w zamian za dyplom „Za Waleczność” byłego Frontu Litewsko-Białoruskiego)[11]
Przypisy
edytuj- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 146.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 788, 853.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 707, 777.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 135, 652.
- ↑ Powstańcze Biogramy – Kazimierz Krzyżak. 1944.pl. [dostęp 2015-08-10].
- ↑ Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2021-06-09].
- ↑ Myrek 1928 ↓, s. 31.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 10 czerwca 1922 roku, s. 413.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Karol Myrek: Zarys historii wojennej 3-go Pułku Artylerii Polowej Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Jacek Zygmunt Sawicki, OBROŻA w konspiracji i powstaniu warszawskim. Dzieje Armii Krajowej na przedpolu Warszawy, Bellona, Warszawa 2002.