Kazimierz Hącia

Kazimierz Hącia (ur. 19 listopada 1877 w Kępnie, zm. 25 sierpnia 1934 w Owidzu) – polski prawnik i ekonomista, minister przemysłu i handlu w 1919, członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920 roku. Właściciel majątku w Owidzu.

Kazimierz Hącia

Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1877 Kępno, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	25 sierpnia 1934 Owidz, Polska
Minister przemysłu i handlu
Okres	od 16 stycznia 1919 do 12 sierpnia 1919
Poprzednik	Jerzy Iwanowski
Następca	Ignacy Szczeniowski
Odznaczenia

Życiorys

Był synem Emila oraz Joanny de domo Bullmeyer. Miał pięcioro rodzeństwa. Ukończył gimnazjum w Oleśnicy, następnie studiował prawo i ekonomię w Berlinie i Würzburgu, gdzie uzyskał tytuł doktora prawa i ekonomii. Praktykę zawodową podjął w Berlinie, w różnych instytucjach ubezpieczeniowych. W 1902 r. został skarbnikiem w Zarządzie Banku Przemysłowców w Poznaniu. Od końca 1907 r. przez dwa lata pełnił funkcję kontrolera w zarządzie tego banku. Jesienią 1909 r. na podstawie decyzji Rady Nadzorczej został wybrany kierownikiem Banku Włościańskiego w Poznaniu. Zmienił ukierunkowanie jego działalności z lokat zagranicznych na lokaty krajowe. Za istotne uważał wzmacnianie polskiego mieszczaństwa w zaborze pruskim.

W czasie I wojny światowej był jednym z głównych autorów rozwinięcia działalności Banku Włościańskiego (od 1917 r. Banku Handlowego w Poznaniu).

W latach 1907–1914 był miejskim radnym w Poznaniu

II Rzeczpospolita

W niepodległej Polsce Hącia został powołany do rządu Ignacego Jana Paderewskiego, utworzonym 16 stycznia 1919 r., jako minister przemysłu i handlu. Podczas jego urzędowania doprowadził do zreorganizowania aparatu urzędniczego w resorcie. Z jego inicjatywy powstały specjalistyczne instytucje, np. Urząd Elektryfikacyjny.

Był postrzegany jako zwolennik liberalizmu w gospodarce. Choć nie zaliczał się do orędowników znacznych ingerencji państwa, to dopuszczał ograniczony udział władz w przemyśle i handlu w warunkach powojennej pauperyzacji i tworzenia się zrębów odrodzonej polskiej państwowości. Wypowiadał się za stworzeniem państwu warunków samowystarczalności w dostępie do artykułów przemysłowych.

Z funkcji ministra zrezygnował 12 sierpnia 1919 r.

Po odejściu z rządu do 1925 kierował Polskim Bankiem Handlowym w Poznaniu, który powstał w 1921 r. na mocy fuzji Banku Handlowego w Poznaniu ze zmagającym się z trudną sytuacją finansową Bankiem Kupiectwa Polskiego. Ponadto był członkiem Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów, zwanego Lewiatanem.

W 1922 r. podjął próbę czynnego powrotu do polityki u w listopadowych wyborach do senatu, wystartował z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego-Piast, lecz nie uzyskał mandatu.

Trzy lata później Hącia zaprzestał działalności w PBH, gdyż rząd Władysława Grabskiego nie zdecydował się wesprzeć banku podczas kryzysu. Decyzję tę tłumaczono oskarżeniami o niewłaściwy zarząd, jaki sprawował Hącia i jego współpracownicy, a w instytucji wprowadzono nadzór sądowy. Po tych wydarzeniach zamieszkał w znajdującym się na terenie powiatu starogardzkiego Owidzu, gdzie posiadał majątek.

Grób Kazimierza Hącia

Zmarł 25 sierpnia 1934 roku. Został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Jabłowie (B/1/1).

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924)

Bibliografia

• Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 41.

Linki zewnętrzne

• Kazimierz Hącia – publikacje w bibliotece Polona