Katastrofa lotu Lufthansa 2904

Katastrofa lotu Lufthansa 2904katastrofa lotnicza z 14 września 1993 na warszawskim lotnisku Okęcie przy lądowaniu i nieskutecznym dobiegu samolotu Airbus A320-211 linii lotniczej Lufthansa (lot nr 2904) przybywającego z Frankfurtu nad Menem.

Katastrofa lotu Lufthansa 2904
Ilustracja
Wrak samolotu biorącego udział w katastrofie
Państwo

 Polska

Miejsce

Warszawa

Data

14 września 1993

Godzina

15:34:17

Rodzaj

Wypadnięcie samolotu z pasa startowego i kolizja z obiektem

Przyczyna

Błąd pilota

Ofiary śmiertelne

2 osoby

Ranni

56 osób

Statek powietrzny
Typ

Airbus A320-211

Użytkownik

Lufthansa

Numer

D-AIPN

Start

Niemcy Frankfurt nad Menem

Cel lotu

Polska Warszawa

Numer lotu

2904

Liczba pasażerów

64 osoby

Liczba załogi

6 osób

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Polski w latach 1993–1998
Mapa konturowa Polski w latach 1993–1998, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia52°09′57″N 20°58′02″E/52,165833 20,967222

Przebieg wypadku

edytuj
 
Animacja przedstawiająca przyczynę katastrofy

Samolot typu Airbus A320-211 linii lotniczej Lufthansa, wykonujący lot nr 2904 z portu lotniczego Ren-Men we Frankfurcie nad Menem do Warszawy, rozbił się w czasie nieskutecznego hamowania podczas dobiegu na kierunku 11/29 (krótsza z dwóch dróg startowych warszawskiego portu lotniczego) w wyniku błędnych decyzji załogi, nieuwzględniających we właściwy sposób danych o uskoku wiatru oraz z powodu specyfiki działania systemu hamującego samolotu. System hamowania zadziałał za późno, ponieważ lewe koło dotknęło ziemi 9 sekund później niż prawe (z powodu działania silnego wiatru oraz tafli wody na płycie lotniska powstało zjawisko akwaplanacji, koła nie uzyskały tej samej prędkości kątowej, więc system uznał, że nie dotknęły podłoża), a układ hamowania uruchamia się dopiero wtedy, gdy samolot oparty jest na obu kołach. Skutkowało to niewysunięciem hamulców aerodynamicznych oraz brakiem możliwości uruchomienia ciągu wstecznego. Piloci nie znali wcześniej tej specyficznej właściwości układu hamowania.

Dodatkowo lądowanie z tylnym wiatrem spowodowało:

  • przyziemienie w dużej odległości od progu pasa
  • przyziemienie z dużo większą prędkością względem ziemi (większa energia kinetyczna podczas hamowania)

Wszystko to spowodowało, że pozostawał stosunkowo mały fragment pasa na wykonanie dobiegu i wyhamowanie prędkości – podczas deszczu i przy silnym wietrze od tyłu. Piloci nie podjęli próby zaniechania lądowania po przyziemieniu (ang. go-around procedure; take off and go aroundTO/GA).

Kapitan, nie mogąc wyhamować przed końcem pasa startowego, zboczył lekko na prawo, na pas zieleni i po przejechaniu 90 metrów, uderzył lewym skrzydłem w wał ziemi oraz LLZ (lokalizator ILS).

Ofiary i rozbitkowie

edytuj

W wyniku uderzenia wybuchł pożar, który przeniknął do kabiny, zabijając jednego z pasażerów. Śmierć poniósł również drugi pilot wskutek samego zderzenia. 51 osób zostało ciężko rannych (w tym 2 członków załogi), 5 lekko rannych, a 12 wyszło z wypadku bez obrażeń. Wśród rannych znalazł się ówczesny ambasador Republiki Federalnej Niemiec Franz Bertele z małżonką oraz polski śpiewak operowy Marcin Bronikowski, którzy odnieśli urazy kręgosłupa.

Skutki

edytuj

W wyniku badania przyczyn wypadku producent samolotu wniósł poprawki techniczne do czujników (ale nie do oprogramowania) i zmieniono zalecenia procedur dla pilotów. Katastrofa ta jest uważana za przykład wypadku wynikającego m.in. z wadliwego oprogramowania komputerowego, a nie tylko wadliwych procedur i błędów pilotażu. Zalecenia wniesienia poprawek obejmowały także warszawski port lotniczy i jego dokumentację.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj