Katastrofa lotu China Airlines 611

Katastrofa lotu China Airlines 611
Państwo	Tajwan
Miejsce	Wybrzeże Tajwanu
Data	25 maja 2002
Godzina	15:28 czasu lokalnego; 9:28 czasu polskiego
Rodzaj	Dekompresja kadłuba
Przyczyna	Błąd obsługi naziemnej samolotu
Ofiary śmiertelne	225 osób
	Statek powietrzny
Typ	Boeing 747-209B
Użytkownik	China Airlines
Numer	B-18255
Start	Taoyuan
Cel lotu	Hongkong
Numer lotu	611
Liczba pasażerów	206 osób
Liczba załogi	19 osób
	Położenie na mapie Republiki Chińskiej miejsce zdarzenia
	23°59′23″N 119°40′45″E/23,989722 119,679167

Katastrofa lotu China Airlines 611 – katastrofa, do której doszło 25 maja 2002 roku u wybrzeży Tajwanu. Samolot tajwańskich linii lotniczych China Airlines wpadł do morza 22 minuty po starcie z Taoyuan. Maszyna leciała ze stolicy Tajwanu do Hongkongu. Na pokładzie Boeinga 747-209B znajdowało się 225 osób. Nikt z pasażerów oraz członków załogi nie przeżył.

Plan B-18255. Cyfry oznaczają: 1 – puste miejsca, 2 – ofiary nierozpoznane, 3 – ofiary rozpoznane, 4 – kuchnia, 5 – korytarze, 6 – toalety, 7 – schody.

Przebieg lotu

25 maja 2002 roku, Boeing 747-209B (nr rejestracyjny B-18255) przygotowywał się do rejsu nr 611 do Hongkongu. Był to jego ostatni dzień służby w chińskich liniach lotniczych przed przeniesieniem maszyny do towarzystwa Orient Thai Airlines. O godzinie 14:50 zamknięto bramkę lotu nr 611 – dziesięć minut po planowanym czasie rozpoczęcia kołowania na miejsce startowe. Siedem minut później, maszyna została przeholowana z miejsca postojowego B2, po czym załoga rejsu pokołowała na pas startowy nr 06.

O godzinie 15:07 Boeing 747 wzbił się w powietrze. Przecinając wysokość 490 m piloci skontaktowali się z kontrolą podejścia na lotnisku w Tajpej, po chwili otrzymali pozwolenie na wznoszenie do pułapu FL260 (26 tys. stóp – 7,9 km). Dziewięć minut po starcie, przecinając poziom FL187, maszyna ponownie skontaktowała się z tajwańskimi kontrolerami i otrzymała pozwolenie na osiągnięcie poziomu FL350.

O godzinie 15:28, gdy samolot znajdował się na zachód od wybrzeży Tajwanu, zniknął z ekranów radarów kontroli naziemnej. Maszyna rozpadła się w powietrzu na kilka części – niektóre z nich zostały odnalezione nieopodal Zhanghua, około 45 km od głównego miejsca katastrofy.

Akcja ratownicza

W rejon katastrofy wysłano 6 śmigłowców, 10 okrętów marynarki tajwańskiej i kilka statków przybrzeżnych. Szczątki wraku zlokalizowano około 45 km od Peskadorów – jedną z większych wydobytych części był fragment kokpitu Jumbo-Jeta.

Przyczyna katastrofy

Uczestniczący w katastrofie Boeing, 7 lutego 1980 roku, podczas lądowania w Hongkongu zawadził ogonem o pas startowy. Awaria doprowadziła do uszkodzenia kadłuba. Choć personel naziemny opisał naprawę jako przeprowadzoną zgodnie z wytycznymi napraw kadłuba zaaprobowanym przez firmę Boeing (Boeing SRM – Structural Repair Manual), w rzeczywistości nie spełniała ona wymagań SRM. Wytyczne owe wymagają, aby uszkodzony fragment kadłuba pokryto łatą 30% większą niż uszkodzony obszar kadłuba, który miał zostać wycięty. W rzeczywistości został on wypolerowany, a łata miała wielkość dokładnie równą uszkodzonemu fragmentowi kadłuba. Doprowadziło to w miarę eksploatacji maszyny do przyspieszonego zmęczenia materiału i powstania licznych mikropęknięć w rejonie uszkodzenia. 25 maja 2002 roku wzrost różnicy ciśnień po starcie (w miarę nabierania wysokości przez samolot ciśnienie na zewnątrz kadłuba malało, wewnątrz pozostawało niezmienne) doprowadził do pęknięcia kadłuba w rejonie dawnego uszkodzenia. Gwałtowna dekompresja kadłuba spowodowała jego rozerwanie wzdłuż powstałych mikropęknięć (m.in. oderwanie części ogonowej samolotu) na wiele części.

Narodowości ofiar katastrofy

Kraj	Pasażerowie	Załoga	Razem
Tajwan	190	19	209
Chiny	9	-	9
Hongkong	5	-	5
Singapur	1	-	1
Szwajcaria	1	-	1
Razem:	206	19	225

Linki zewnętrzne

(EN) ASC-AOR-05-02-001, the official Aviation Safety Council documents including the final reports
(ZH) ASC-AOR-05-02-001, official ASC documents in Chinese including the final reports
Aviation-Safety.Network.