Karszów
wieś w województwie dolnośląskim
Karszów (niem. Karschau, Kreis Strehlen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Strzelin.
| wieś | |
.jpg) Wjazd do Karszowa od strony Kondratowic. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
448[2] |
| Strefa numeracyjna |
71 |
| Kod pocztowy |
57-100[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DST |
| SIMC |
0880449 |
Położenie na mapie gminy Strzelin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu strzelińskiego  | |
 50°45′53″N 16°59′37″E/50,764722 16,993611[1]
| |
Historia
edytujW roku 1323 miejscowość została wspomniana w bulli papieża Jana XXII jako Carschow[4].
Podział administracyjny
edytujW latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[5]:
- kościół filialny pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, z końca XIII w., przebudowany w XV w. i w latach 1973–1976. Orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, nakryty dachami dwuspadowymi[6].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 51070
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 431 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Bullarium Poloniae, Rzym 1982, t. I, s. 218.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 147. [dostęp 2012-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 146. ISBN 83-213-4366-X.
Linki zewnętrzne
edytuj- Karszów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 882.