Karol Wójcik
Karol Wójcik (ur. 28 października 1883 w Warszawie, zm. 10 marca 1941 w Auschwitz-Birkenau)[1] – działacz polskiego ruchu robotniczego.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 października 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 marca 1941 |
| Zawód, zajęcie |
metalowiec, działacz związkowy |
Życiorys
edytujZ zawodu był metalowcem[1]. W latach 1909–1940 pracował w Warszawskiej Fabryce Drutu, Sztyftów i Gwoździ (tzw. Druciance) przy ul. Objazdowej 1[1]. Był członkiem SDKPiL i KPP[1]. Organizował strajki robotników branży metalowej, za co był represjonowany przez władze carskie i w 1907 roku zesłany na Syberię.
W 1922 roku współorganizował Związek Proletariatu Miast i Wsi[1]. W latach 1921−1929 był członkiem zarządu Kasy Chorych m.st. Warszawy[2]. Długoletni działacz Związku Robotników Przemysłu Metalowego w Polsce, w latach 1933−1936 przewodniczący oddziału Warszawa Praga[2]. Był organizatorem wielu strajków, za co był wielokrotnie aresztowany[2].
Po wybuchu II wojny światowej współtworzył podziemną organizację Sierp i Młot.
W 1940 roku został aresztowany przez Niemców, osadzony na Pawiaku i wywieziony do obozu Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął[2].
Jego grób symboliczny znajduje się na stołecznym cmentarzu Bródnowskim (kw. 28C-3-8).
Upamiętnienie
edytujW okresie PRL jego imię nosiła fabryka, w której pracował (Warszawska Fabryka Sprężyn im. Karola Wójcika)[1] oraz Szkoła Podstawowa przy ul. Jagiellońskiej 5. W 1951 roku przy wejściu do fabryki odsłonięto tablicę upamiętniającą Karola Wójcika[3].
W latach 1949–1991 jego imię nosiła obecna ulica ks. Ignacego Kłopotowskiego[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 760.
- ↑ a b c d Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 761.
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 205. ISBN 83-912463-4-5.
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 353. ISBN 83-86619-97X.
Bibliografia
edytuj- Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, red. Grażyna Kieniewiczowa, Alina Sokołowska, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1968, s. 191–192.