Karol Sidon (ur. 9 sierpnia 1942 w Pradze) – czeski rabin, dramaturg i pisarz. Od 1992 roku sprawuje urząd naczelnego rabina Pragi.

Karol Sidon
קארול סידון
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1942
Praga

Naczelny rabin Pragi
Okres sprawowania

do 1992

Wyznanie

judaizm

Odznaczenia
Order Tomáša Garrigue Masaryka III Klasy

Życiorys

edytuj

Karol Sidon urodził i wychował się w Pradze. Jest synem czeskiej chrześcijanki i Żyda, Aleksandra Sidona, zamordowanego w Theresienstadt.

W 1960 rozpoczął studia na Wydziale Filmowym i Telewizyjnym Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze. Do 1968 pracował jako producent dla Jiříego Trnki. W tym samym roku ukazała się pierwsza książka Sidona, Sen o mém otci (Sen o moim ojcu). W 1977 był sygnatariuszem Karty 77, rok później otrzymał nagrodę im. Jiříego Kolářa.

W 1983 wyemigrował do Niemiec Zachodnich, gdzie rozpoczął studia judaistyczne na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu. W latach 80. Karol Sidon, przyjmując hebrajskie imię Efraim, przeszedł konwersję na judaizm i wyjechał do Izraela, gdzie zdobył smichę rabinacką. Do Czech powrócił w 1992 roku, obejmując posadę naczelnego rabina Pragi[1].

Jest żonaty z Marcelą Třebicką. Ma dwoje dzieci, aktorów: Daniela Sidona i Magdalenę Sidon.

Odznaczenia

edytuj

W 2002 roku został odznaczony Orderem Tomáša Garrigue Masaryka III klasy[2].

Twórczość

edytuj
Powieści
  • Sen o mém otci, 1968 (Sen o moim ojcu)
  • Sen o mně, 1970 (Sen o mnie)
  • Boží osten, 1975 (Żądło Boga)
  • Brány mrazu, 1977 (Bramy mrozu)
  • Dvě povídky o utopencích, 1988 (Dwie historie o topielcach)
  • Gospel podle Josefa Flavia, 1974 (Ewangelia według Józefa Flawiusza)
  • Pohádky ze čtyř šuplíčků, 1979 (Baśnie z czterech szuflad)
Dramaty
  • Zákon, 1968 (Prawo)
  • Labyrint. Cirkus podle Komenského, 1972 (Labirynt. Cyrk według Komeńskiego)
  • Shapira, 1972
  • Zpívej mi na cestu (Śpiewaj mi w podróży)
  • Maringotka Zuzany Kočové (Karawana Zuzany Kocovej)

Przypisy

edytuj
  1. Jewish conflict turns violent: Community, Chabad vie to control Prague's Old-New Synagogue, Dinah A. Spritzer, The Prague Post, 21 kwietnia 2005. [dostęp 2013-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2007)].
  2. Seznam vyznamenaných [online], Pražský hrad [dostęp 2022-02-18] (cz.).