Karol Nachtlicht-Światełko
Karol Nachtlicht-Światełko (ur. 10 sierpnia 1893 w Warszawie, zm. 4 października 1941 w Warszawie) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
rotmistrz | |
Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1893 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 października 1941 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Teofila i Walerii z Kobierskich. Absolwent średniej szkoły handlowej w Szwajcarii i student szkoły wyższej. Należał do Związku Strzeleckiego. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i walczył na bojowym szlaku legionowym[1]. Za bohaterstwo w walce pod Kostiuchnówką odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2]. Od 3 lutego do 4 kwietnia 1917, w stopniu kaprala, był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce[1].
18 grudnia 1918 został przyjęty do odrodzonego Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia podporucznika nadanego przez generała majora Śmigłego[3]. Jako dowódca plutonu walczył na froncie ukraińskim. Na froncie przeciwbolszewickim walczył między innymi pod Koszutami. Tam został ranny[1].
Po wojnie zdemobilizowany. Po zwolnieniu z wojska pracował na różnych stanowiskach w firmach handlowych[1]. Na stopień rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 6. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii[4].
Zmarł w Warszawie, pochowany na Starych Powązkach[1] (kwatera 72-3-28)[5].
Był żonaty z Martą z Laurysiewiczów, z którą miał syna Andrzeja[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5434 – 17 maja 1922[6][7]
- Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1991 ↓, s. 150.
- ↑ Soniński 1928 ↓, s. 36.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 55.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 609.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: NACHTLICHTOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-07] .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 32.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 416.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260, poz. 260, jako por. rez. Światełko-Nachtlicht Karol.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Józef Soniński: Zarys historii wojennej 11-go pułku Ułanów Legionowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.