Karol Hein
Karol Jan Józef Hein ps. „Satyr”[1][2] (ur. 8 marca 1897 w Stanisławowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
 major dyplomowany artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 marca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Franciszka i Emilii z Maschinów[3]. Uczeń Gimnazjum we Lwowie. Egzamin dojrzałości zdał w Wiedniu. Od 21 sierpnia 1914 roku do 28 lutego 1915 roku był żołnierzem IV baonu 1 pułku piechoty Legionów Polskich. Uznany za niezdolnego do służby został zwolniony z Legionów[2]. Walczył pod Krzywopłotami i Łowczówkiem[3]. Od 1 listopada do 6 grudnia 1918 roku walczył na I Odcinku obrony Lwowa[2]. W czasie wojny 1920 w stopniu podporucznika służył w 5 pułku artylerii polowej[4].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 263. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 11 pułk artylerii polowej[5]. W następnych latach kontynuował służbę w 11 pap w Stanisławowie[6][7]. 31 marca 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 144. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. Z dniem 1 listopada 1925 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1925–1927 (VI promocja). Z dniem 28 października 1927 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera sztabu generalnego, został przydzielony do Biura Ogólno Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[9][10]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii[11][12]. W 1939 roku pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Głównego na stanowisku kierownika III referatu mobilizacyjnego Wydziału Mobilizacyjnego[13].
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, od 17 listopada 1939 osadzony w Kozielsku. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 017/2, poz. 51, nr akt 1796 z 5.04.1940. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 11.05.1943. Przy szczątkach znaleziono kartę szczepień nr 1144, 3 karty pocztowe, jeden list. Figuruje na liście AM-211-1633 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 01633. Nazwisko Heina znajduje się na liście ofiar (pod nr 1633) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 123 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 128 z 1943. W Archiwum Robla w pakiecie 02567-01 Konstantego Zacherta znajduje się deklaracja jeńców obozu kozielskiego z 17 listopada 1939, wśród których wymieniony jest Karol Hein, o braku polskich środków pieniężnych.
Karol Hein nie założył rodziny.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości – 27 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[15][1], zamiast uprzednio (17 września 1932) nadanego Medalu Niepodległości[16]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[17][18]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”[19][20][21]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertne 1 stycznia 1986
Był przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari[22].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-24]..
- ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 200.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 286, 650.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 205.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 735, 823.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 657, 746.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 176.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 435, 464.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 187, 430.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 382.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 164.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 164, 420.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 187.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-24]..
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-24]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-24]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-24]..
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Adam Moszyński (oprac.): Lista Katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji sowieckiej. Warszawa: Agencja Omnipress – Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1989. ISBN 83-85028-81-1.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
Linki zewnętrzne
edytuj- Żołnierze Niepodległości : Hein Karol Jan Józef, ps. „Satyr”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-06-24].