Karol Bittner
Karol Wiktor Bittner (ur. 6 października 1902 w Poznaniu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – polski lekarz, podporucznik rezerwy służby zdrowia Wojska Polskiego, doktor medycyny, ofiara zbrodni katyńskiej.
 podporucznik rezerwy służby zdrowia
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 października 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 szpital okręgowy |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Późniejsza praca |
ordynator szpitala |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Konstantego i Heleny z Beisertów[1]. Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego (1926, doktorat 1929) i Szkoły Podchorążych Rezerwy Sanitarnych w Warszawie (1930). W 1920 ochotnik w baonie radiotelegraficznym. W 1930 ordynator, lekarz cywilny w 7 Szpitalu Okręgowym[1]. Przeniesiony do rezerwy, przydzielony do kadry 7 Szpitala Okręgowego.
W czasie kampanii wrześniowej 1939, w nieznanych okolicznościach, dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany[2] w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[3][4]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[5]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 3367[6][2][7], a przy zwłokach znaleziono: znak tożs., dowód osob., leg. lekarską, leg. P.C.K. oraz 1 list, (tutaj opisany jako Buttner Karol)[8]. Figuruje na liście wywózkowej 036/2 z 16 kwietnia 1940[2] i liście PCK (AM) 3367.
W Monitorze Polskim z 3 lipca 1946 ukazało się następujące ogłoszenie:
Dr med. Karol Bittner, syn Konstantego i Heleny, urodzony 16.10.1902 roku w Poznaniu i tamże zamieszkały przed pójściem na wojnę, zaginął bez wieści w czasie działań wojennych jako komendant czołówki chirurgicznej. Żona Marta Maria Bittnerowa prosi o zaopatrzenie. Wzywa się wszystkich, którzy posiadają wiadomości o zaginionym, mogące świadczyć o jego zaginięciu lub śmierci, aby zawiadomili o tym Starostwo Powiatowe Poznańskie w ciągu trzech miesięcy od daty ogłoszenia edyktu z powołaniem się na znak: Nr In. 14/35/45[9].
Był żonaty z Martą Marią.
Odznaczenia
edytujUpamiętnienie
edytuj
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[10][11][12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13][14][15].
Jest jednym z 305 lekarzy pochowanych na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu i upamiętnia go tabliczka epitafijna nr 225[16].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2024-12-11].
- ↑ a b c d e Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 38.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-12-10] (pol.).
- ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 254 [dostęp 2024-12-11] (niem.).
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2024-12-11].
- ↑ Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (42 (328)), pbc.uw.edu.pl, 16 października 1948, s. 4 [dostęp 2024-12-11] (pol.).
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 58 Ogłoszenia władz administracyjnych. Uznanie za zaginionego w sprawie zaopatrzenia inwalidzkiego, s.3.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 134 [dostęp 2024-12-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Lekarze pochowani na cmentarzu w Katyniu [online], www.oil.org.pl [dostęp 2024-12-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06].
Bibliografia
edytuj- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.