Karekin I (katolikos Ormian)

Karekin I Sarkisjan (orm. Գարեգին Ա. Սարգիսյան, także Garegin I Sarkissian, ur. 1932, zm. 1999) – duchowny Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, w latach 1977–1995 Patriarcha Wielkiego Domu Cylicyjskiego, a w latach 1995–1999 Katolikos Wszystkich Ormian, Patriarcha Świętej Stolicy Eczmiadzynu.

Karekin I

Neszan Sarkisjan
Katolikos Wszystkich Ormian
Kraj działania	Armenia
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1932 Kassab
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1999 Eczmiadzyn
Miejsce pochówku	?↗
Katolikos Wszystkich Ormian
Okres sprawowania	1995–1999
Patriarcha Wielkiego Domu Cylicyjskiego
Okres sprawowania	1977–1995
Wyznanie	przedchalcedońskie
Kościół	Apostolski Kościół Ormiański
Diakonat	1949
Prezbiterat	28 września 1952
Sakra biskupia	19 stycznia 1964
Wybór patriarchy	4 kwietnia 1995

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	19 stycznia 1964
Konsekrator	Choren I
Konsekrowani biskupi Wartan Demirdżjan 1977 Mesrob Aszdżjan 1977 Suren Katarojan 1977 Jeprem Tabakian 1980 Gorjun Babjan 1980 Zareh Aznawurjan 1980 Aram I Kesziszjan 1980 Abraham Mkrticzjan 1993 Oszagan Czolojan 1994 Arakel Karamian 15 czerwca 1997 Sebuh Czuldżjan 15 czerwca 1997 Natan Howannisjan 15 czerwca 1997 Jeznik Petrosjan 15 czerwca 1997

Życiorys

Urodził się w Kassab, w północnej Syrii 27 sierpnia 1932 jako Neszan Sarkisjan. W 1946 wstąpił do seminarium duchownego prowadzonego przez ormiański patriarchat cylicyjski. W 1949 przyjął święcenia diakońskie. Seminarium ukończył z wyróżnieniem w 1952, zaś 28 września tego roku został wyświęcony na kapłana zakonnego – przyjął wtedy imię Karekin na cześć ormiańskiego patriarchy cylicyjskiego Karekina I Howsepiana. W 1955 został uzyskał tytuł wartabed – doktora teologii Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego. W latach 1955–1956 zarządzał wydziałem seminarium duchownego w Antelias, w latach 1956–1957 był jego dziekanem. W latach 1956–1959 studiował teologię na Oxfordzie.

Po powrocie do Antelias ponownie objął stanowisko dziekana seminarium. Od 1963 stał się pomocnikiem ówczesnego patriarchy cylicyjskiego Chorena I – organizował jego podróże, brał udział w spotkaniach ekumenicznych organizowanych przez Światową Radę Kościołów, był w imieniu Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego obserwatorem takich historycznych wydarzeń, jak sobór watykański II, konferencja Kościoła Anglikańskiego w Lambeth, spotkanie głów Kościołów orientalnych w Addis Abebie w 1965. W tym okresie również wykładał gościnnie w szkołach w Bejrucie, w Moskwie i w Kottajam. 16 czerwca 1963 został mianowany starszym archimandrytą, a 19 stycznia 1964 został wyświęcony na biskupa. Od 1968 był członkiem różnych komitetów Światowej Rady Kościołów.

W 1971 Karekin Sarkisjan został prałatem diecezji Nowa Julfa z siedzibą w Isfahanie. W 1973 został legatem patriarszym we wschodniej prałaturze Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego (obediencji cylicyjskiej) w Ameryce z siedzibą w Nowym Jorku. 26 kwietnia 1973 został mianowany arcybiskupem, a w 1974 – prymasem Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego w Ameryce. Jako legat i prymas odznaczył się organizując działalność Kościoła na rzecz wiernych, a także, w latach 1976–1977, organizując pomoc dla dotkniętego wojną domową Libanu.

22 maja 1977 arcybiskup Karekin Sarkisjan został wybrany na katolikosa i patriarchę cylicyjskiego (do śmierci poprzedniego patriarchy cylicyjskiego Chorena I w lutym 1983 był katolikosem-koadiutorem). Jako patriarcha cylicyjski Karekin II Sarkisjan doprowadził do intelektualnego i edukacyjnego ożywienia patriarchatu. Złożył wiele wizyt oficjalnych – w Libanie, Syrii, Iranie, na Cyprze, w USA, Kuwejcie i w krajach Zatoki Perskiej – oraz odbył wiele spotkań ekumenicznych, między innymi z papieżem Janem Pawłem II, arcybiskupem Canterbury Robertem Runcie, patriarchą koptyjskim Szenudą III i z przedstawicielami wyznań protestanckich. Opublikował wiele prac w zakresie teologii, filozofii, etyki i literatury oraz na temat Armenii.

Jeszcze jako patriarcha cylicyjski Karekin Sarkisjan utrzymywał kontakty ze stolicą patriarszą w Eczmiadzynie. Po śmierci patriarchy eczmiadzyńskiego Waskena I Baldżiana w sierpniu 1994, na synodzie elekcyjnym Karekin Sarkisjan 4 kwietnia 1995 został wybrany Katolikosem i Patriarchą Wszystkich Ormian, rezydującym w Eczmiadzynie. Jego intronizacja jako Karekina I nastąpiła w niedzielę palmową 9 kwietnia 1995. Karekin I był pierwszym od wielu setek lat patriarchą wybranym w niepodległej Armenii. Jako patriarcha eczmiadzyński przebudował strukturę organizacyjną Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego na świecie, odnowił seminarium duchowne w Eczmiadzynie i odbył wiele podróży apostolskich po Armenii, w tym po Górskim Karabachu. Przewodniczył również synodowi, który wybrał nowego patriarchę cylicyjskiego Arama I Kesziszjana. Podjął przygotowania do obchodów jubileuszu 1700-lecia przyjęcia chrześcijaństwa przez Armenię.

Patriarcha Karekin I Sarkisjan zmarł na raka 29 czerwca 1999 w Eczmiadzynie. Rok przed śmiercią mianował swoim wikariuszem generalnym arcybiskupa Karekina Nersisjana, który stał się jego następcą na tronie patriarszym.

Zobacz też

• Apostolski Kościół Ormiański
• Chrześcijaństwo ormiańskie
• Patriarcha Wszystkich Ormian
• Patriarcha Wielkiego Domu Cylicyjskiego