Kardolińska Przełęcz
Kardolińska Przełęcz (słow. Kardolínske sedlo[1], ok. 970 m) – rozległe i głęboko wcięte siodło w północno-wschodnim grzbiecie Bujaczego Wierchu (1960 m) w słowackich Tatrach Bielskich. Znajduje się w dolnej części Kardolińskiego Grzbietu między Kardolińskim Wierchem a Czarnym Wierchem (1054 m)[2].
 Widok z Magury Spiskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 970 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′41″N 20°17′35″E/49,244722 20,293056
| |
Rejon przełęczy jest trawiasty. Północne stoki przełęczy opadają do Doliny za Tokarnią, południowo-wschodnie do Doliny Czarnej. Trawiasta łąka od przełęczy wznosi się grzbietem Czarnego Wierchu aż na jego szczyt. Rejon przełęczy to ważny węzeł komunikacyjny – z przełęczy wychodzi aż 6 ścieżek. Nie są to jednak szlaki turystyczne, ale ścieżki drwali i myśliwych. Obszar ten znajduje się w granicach TANAP-u, ale jak pisze Władysław Cywiński prowadzony w nim jest intensywny wyrąb lasu i myślistwo – świadczy o tym m.in. stopień wydeptania ścieżek, ich przebieg i drogi rozjeżdżone przez traktory[3].
Nazwa przełęczy jest autorstwa Władysława Cywińskiego[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [online] [dostęp 2020-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-01].
- ↑ Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 5, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-011-3