Karbaminian amonu
Karbaminian amonu – organiczny związek chemiczny, sól kwasu karbaminiowego i amoniaku. W temperaturze pokojowej ma postać bezbarwnego, krystalicznego ciała stałego, bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
CH6N2O2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory |
H2NCOONH4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Masa molowa |
78,07 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd |
Bezbarwne, krystaliczne ciało stałe o zapachu zbliżonym do amoniaku[1][2] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Otrzymywanie
edytujMożna go otrzymać w wyniku bezpośredniej reakcji suchego amoniaku i dwutlenku węgla w obniżonej temperaturze, np. z suchego lodu i ciekłego amoniaku[4]:
- 2 NH3 + CO2 → H2NCOONH4
Reakcja ta przebiega z dobrą wydajnością także w rozpuszczalnikach organicznych w temperaturze 0 °C.
Właściwości
edytujW roztworach wodnych lub pod wpływem wilgoci z powietrza ulega hydrolizie do węglanu amonu[4]:
- NH2CO2NH4 + H2O → (NH4)2CO3
Jest nietrwały termicznie, rozkłada się powyżej 35 °C[2]. Reakcja przebiega równocześnie w dwóch kierunkach[5]:
- NH2CO2NH4 → 2NH3 + CO2
- NH2CO2NH4 → NH2CONH2 + H2O
Powstająca woda, amoniak i dwutlenek węgla reagują ze sobą tworząc węglan i wodorowęglan amonu[5].
Drugi z procesów, odkryty w roku 1870 przez A.I. Bazarowa, stosowany jest do produkcji mocznika (NH2CONH2). Reakcję prowadzi się pod ciśnieniem kilkunastu atmosfer i temperaturze powyżej 120 °C, a wydajność wynosi do ok. 50%[5][6]. W typowej procedurze przemysłowej produkcji mocznika substratami są jednak amoniak i dwutlenek węgla, reakcję prowadzi się w temperaturze rzędu 200 °C i ciśnieniu rzędu 200 atm, a karbaminian amonu jest tylko produktem pośrednim[6]:
- 2 NH3 + CO2 ⇌ H2NCOONH4 ⇌ NH2CONH2 + H2O
Przypisy
edytuj- ↑ a b Karbaminian amonu (nr 292834) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
- ↑ a b c d e Karta charakterystyki karbaminianu amonu firmy Merck
- ↑ Karbaminian amonu (nr 292834) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych.
- ↑ a b Brooks i inni, Ammonium Carbamate, t. 2, Inorg. Synth., 1946, s. 85, DOI: 10.1002/9780470132333.ch23 .
- ↑ a b c Clark i inni, Equilibria in the Ammonium Carbamate-Urea-Water System, wyd. 10, t. 25, Ind. Eng. Chem., 1933, s. 1092–1096, DOI: 10.1021/ie50286a008 .
- ↑ a b Barzagli, Francesco, Mani, Fabrizio, Peruzzini, Maurizio. From greenhouse gas to feedstock: formation of ammonium carbamate from CO2 and NH3 in organic solvents and its catalytic conversion into urea under mild conditions. „Green Chemistry”. 13 (5), s. 1267-1274, 2011. DOI: 10.1039/C0GC00674B.