Karabin maszynowy Ultimax 100

Ultimax 100
Państwo	Singapur
Producent	Chartered Industries of Singapure
Rodzaj	ręczny karabin maszynowy
	Historia
Prototypy	1978-1981
Produkcja	1981 – do chwili obecnej
	Dane techniczne
Kaliber	5,56 mm
Nabój	5,56 x 45 mm
	Wymiary
Długość	1030/810 mm (Mk II z kolbą/bez kolby); 1024/800 mm (Mk III z kolbą/bez kolby)
Długość lufy	508 mm
Długość linii celowniczej	472 mm
	Masa
broni	4,75 kg (Mk II z dwójnogiem, bez magazynka); 4,90 kg (Mk III z dwójnogiem, bez magazynka)
wyposażenia dodatkowego	0,37 kg (dwójnogu); 0,6/1,7 kg (magazynek 100-nab. pusty/załadowany)
	Inne
Prędkość pocz. pocisku	970/945 m/s (nabój M193/SS109)
Szybkostrzelność teoretyczna	400-600 strz./min
Zasięg skuteczny	460/1300 (nabój M193/SS109)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ultimax 100 – singapurski ręczny karabin maszynowy kalibru 5,56 x 45 mm.

Historia

W 1978 w singapurskiej firmie Chartered Industries of Singapure (CIS) rozpoczęto prace nad nowym rkmem. Pracami kierował Amerykanin James Sullivan. Zdecydował się on stworzyć broń pośrednią pomiędzy rkmem klasy LSW (Light Support Weapon – ręczny karabin maszynowy powstały przez wyposażenie karabinu szturmowego w dłuższą, cięższą lufę i pojemniejszy magazynek np. RPK) a SAW (Squad Automatic Weapon – broń zasilana taśmowo z szybkowymienną lufą będąca jakby pomniejszonym ukmem np. Minimi). Produkcję nowej broni oznaczonej początkowo jako Section Machine Gun rozpoczęto w 1981 roku.

Wersje

Ultimax 100 Mk I – wersja z wymienną lufą lekką (już nie produkowana)
Ultimax 100 Mk II – wersja z wymienną lufą ciężką
Ultimax 100 Mk III – wersja z szybkowymienną lufą ciężką. Wersja ta jest oferowana z lufą długą (508 mm) i krótką (330 mm).
Ultimax 100 Mk IV – wersja z kolbą składaną, wyposażona w szyny Picatinny.

Opis konstrukcji

Ręczny karabin maszynowy Ultimax 100 jest zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta na odprowadzaniu gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie przez obrót zamka. Karabin strzela z zamka otwartego tylko ogniem seriami (mechanizm spustowy bez przerywacza). Zasilanie z magazynków zgodnych ze STANAG (np. od karabinów M16 czy FNC). Standardowo używa się magazynków bębnowych (100 i 60 nabojowych). Lufa (w wersji Mk III szybkowymienna) posiada ręcznie przestawiany trójpołożeniowy (w pierwszych seriach pięciopołożeniowy) regulator gazowy. Lufa zakończona szczelinowym tłumikiem płomienia. Możliwość zamocowania bagnetu. Przyrządy celownicze mechaniczne składają się z muszki i regulowanego celownika przeziernikowego (nastawy do 1200 m co 100 m). Rkm posiada kolbę stałą i dwójnóg. Istnieje możliwość łatwego odłączenia kolby i dwójnogu (broń bez kolby i dwójnogu, z krótką lufą jest najczęściej stosowana przez oddziały specjalne)

Użytkownicy

Karabin znajduje się na wyposażeniu armii Singapuru od 1982. Inni użytkownicy to Brunei, Fidżi, Filipiny, Chorwacja, Honduras, Indonezja, Papua-Nowa Gwinea, Peru, Tajlandia.

Bibliografia

CH. lekka broń szturmowa. RKM Ultimax. „Komandos”. 1993. nr 7/8(18). s. str. 20-21.