Karabin Enfield P1853
Enfield Pattern 1853 (także: Pattern 1853 Enfield, P53 Enfield, Enfield Rifled-Musket) – ładowany odprzodowo karabin jednostrzałowy, używany przez wojska Imperium brytyjskiego od 1853 do 1867 r., kiedy został zastąpiony przez karabin Enfield-Snider na amunicję scaloną.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1853 |
| Produkcja |
1853-1867 |
| Wyprodukowano |
ok. 1,5 mln |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
14,65 mm |
| Nabój | |
| Wymiary | |
| Długość |
1370 mm |
| Długość lufy |
990 mm |
| Masa | |
| broni |
4,3 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
274 m/s |
| Zasięg maks. |
1800 m |
Budowa
edytujLufa o długości 38 cali posiadała trzy bruzdy o skoku 1:78 i była przymocowana do łoża trzema bączkami, przez co ten model często nazywano "trzy-taśmowym" (ang. three-band). Naważka 68 granów (ok. 4,4 g) czarnego prochu wyrzucała 34 gramowy pocisk typu Pritchett lub Burton-Minié. Model 1853 posiadał regulowaną tylną szczerbinkę z nastawami od 100 do 400 jardów.
Użycie w Wojsku Polskim
edytujKarabiny te były kupowane przez przedstawicieli Rządu Narodowego w czasie trwania powstania styczniowego. Zachowały się dokumenty z takich zakupów. Nie ma jednak pewności, czy broń ta dotarła do kraju i czy została użyta w walce[1]. Według raportów z lutego 1864 zakupiono dla powstania styczniowego 5025 karabinów Enfield. Według raportu sporządzonego na początku 1865 zakupiono 6935 enfieldów[2]. Karabiny Enfield kupowano po 30 franków za sztukę[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Michał Mackiewicz, Sztućce, Janczarki, Belgijczyki - o uzbrojeniu strzeleckim w powstaniu styczniowym, „Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej 31”, 2014, s. 142, ISSN 0551-3790.
- ↑ a b Idesbald Goddeeris, Polskie zakupy broni w Liège podczas powstania styczniowego, „Teka komisji historycznej nr 10”, 2013, s. 16-17, ISSN 1733-5388.