Kanonierki typu Medina

Kanonierki typu Medina – 12 nietypowych kanonierek typu Rendel zbudowanych dla brytyjskiej Royal Navy w latach 1876-1877. W odróżnieniu od większości innych kanonierek tej klasy, typ Medina wyposażony został w maszty. Wszystkie 12 kanonierek zostało zbudowanych w stoczni Palmers Shipbuilding and Iron Company i otrzymały nazwy pochodzące od nazw rzek. Z powodu ich nietypowego wyglądu i proporcji, zostały one określone jako „najbardziej groteskowe okręty kiedykolwiek zbudowane”.

Opis konstrukcji

Kanonierki typu Medina liczyły 110 stóp długości, 34 stopy szerokości oraz 9 stóp i sześć cali zanurzenia (33,5 x 10,4 x 2,9 m).

Okręty miały konstrukcję całkowicie żelazną, napęd zapewniały im dwu-cylindrowa maszyna parowa o mocy 60 NHP (230 kW) które dawały im maksymalną prędkość 9½ węzłów, dodatkowo zostały wyposażone w trzy maszty z ożaglowaniem barkentyny. W późniejszym czasie usunięto z nich całe ożaglowanie, a trzy maszty zostały zastąpione dwoma prostymi masztami bez żagli.

Początkowo okręty uzbrojone były w armaty ładowane odprzodowo, w późniejszym czasie zostały przezbrojone ładowane odtylcowo armata 4,7-calowe.

Lista okrętów

• „Medina”
• „Medway”
• „Sabrina”
• „Spey”
• „Tay”
• „Tees”
• „Dee”
• „Don”
• „Esk”
• „Slaney”
• „Trent”
• „Tweed”

Bibliografia

• Anthony Preston, John Major: Send a Gunboat, The Victorian Navy and Supremacy at Sea, 1854-1904. 2007, s. 167. ISBN 978-0-85177-923-2.
• Rif Winfield, David Lyon: The Sail and Steam Navy List: All the Ships of the Royal Navy 1815–1889. 2004, s. 281. ISBN 978-1-86176-032-6.