Kanonierki rzeczne typu Cartagena
Kanonierki rzeczne typu Cartagena – kolumbijskie kanonierki rzeczne z lat 30. XX wieku. Trzy okręty tego typu zostały zwodowane w brytyjskiej stoczni Yarrow Shipbuilders w Glasgow w 1930 roku, a do służby w Marynarce Kolumbii przyjęto je w 1931 roku. Okręty, modernizowane podczas II wojny światowej i w latach 60. XX wieku, zostały skreślone z listy floty w latach 1962–1987. „Cartagena” została zachowana jako okręt-muzeum w bazie Puerto Leguízamo, położonej nad Putumayo.
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia | |
| Wejście do służby |
1931 |
| Wycofanie |
1962-1987 |
| Zbudowane okręty |
3 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 142 tony |
| Długość |
41,8 m całkowita |
| Szerokość |
7,16 m |
| Zanurzenie |
0,84 m |
| Napęd |
2 silniki średnioprężne Gardner o łącznej mocy 600 KM |
| Prędkość |
15,5 węzła |
| Zasięg |
2100 Mm przy prędkości 15 węzłów |
| Załoga |
12 |
| Uzbrojenie |
1 działo kal. 76 mm |
Projekt i budowa
edytujKanonierki rzeczne typu Cartagena zostały zaprojektowane w brytyjskiej stoczni Yarrow Shipbuilders, zamówione przez Marynarkę Kolumbii na mocy kontraktu zawartego 31 sierpnia 1929 roku[1]. Koszt budowy pojedynczego okrętu oszacowano na 195 000 $[1]. Okręty zostały zwodowane w Glasgow w pierwszej połowie 1930 roku[2][3].
| Okręt | Stocznia | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|
| ARC „Cartagena” (CF-33) | Yarrow Shipbuilders | 26 marca 1930 | 1931 |
| ARC „Santa Marta” (CF-32) | 16 kwietnia 1930 | ||
| ARC „Barranquilla” (CF-31) | 10 maja 1930 |
Dane taktyczno–techniczne
edytujOkręty były średniej wielkości kanonierkami rzecznymi o długości całkowitej 41,83 metra (39,62 m między pionami), szerokości 7,16 metra i zanurzeniu 0,84 metra[1][4]. Kadłub wykonano ze stali galwanizowanej[4][2]. Wyporność standardowa wynosiła 142 tony[4][2]. Okręty napędzane były przez dwa silniki średnioprężne Gardner o łącznej mocy 600 koni mechanicznych (KM) przy 290 obr./min[4][5]. Umieszczone w tunelach dwie śruby pozwalały osiągnąć prędkość 15,5 węzła[4][2]. Okręty zabierały 24 tony oleju napędowego[2], co zapewniało zasięg maksymalny 2100 mil morskich przy prędkości 15 węzłów[1].
Uzbrojenie kanonierek stanowiło pojedyncze działo kal. 76 mm (3 cale) QF EOC N L/40 oraz cztery pojedyncze karabiny maszynowe kal. 7,7 mm[1][4].
Maszynownia, nadbudówka i magazyny amunicyjne chronione były pancerzem odpornym na pociski karabinowe[1][5].
Załoga pojedynczego okrętu składała się z 12 oficerów, podoficerów i marynarzy[2][a].
Przebieg służby
edytujPrzeznaczone do służby rzecznej okręty udały się w transatlantycki rejs do Kolumbii z brytyjskimi załogami stoczniowymi, zawijając do Magdaleny po 24-dniowej podróży, z zaledwie jednym punktem etapowym w Saint Vincent[1][5]. Do służby okręty zostały przyjęte w 1931 roku[1]. „Barranquilla” pełniła ją na rzece Magdalenie, a „Cartagena” i „Santa Marta” na Amazonce i Putumayo[1].
W latach 1942–1945 dokonano wzmocnienia uzbrojenia przeciwlotniczego wszystkich okrętów, montując pojedyncze działko Oerlikon 20 mm Mark 4 L/70[1]. Kolejnej modernizacji uzbrojenia dokonano w latach 60., montując w miejsce działka 20 mm jedno działko Bofors Mark 3 L/60[1][b].
Okręty zostały skreślone z listy floty po wieloletniej służbie: „Santa Marta” w grudniu 1962 roku, „Barranquilla” w 1970 roku, a „Cartagena” w 1987 roku[1][3]. Ta ostatnia jednostka została zachowana w bazie Puerto Leguízamo (0°12′S 74°47′W/-0,203033 -74,777025), położonej nad Putumayo, jako okręt-muzeum[6].
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: 1941, s. 139.
- ↑ a b Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 68.
- ↑ a b c d e f g Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 415.
- ↑ a b c Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: 1934, s. 135.
- ↑ Warship Wednesday July 8, 2015: Colombia’s Grande Dame, with a bit of British influence. laststandonzombieisland.com. [dostęp 2017-02-09]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: CARTAGENA river gunboats. Navypedia. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
- Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: Sampson Low, Marston & Co., 1941. (ang.).
- Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).
- Warship Wednesday July 8, 2015: Colombia’s Grande Dame, with a bit of British influence. laststandonzombieisland.com. [dostęp 2017-02-09]. (ang.).