Kamienica przy pl. Bolesława Chrobrego 13 w Kłodzku

Kamienica przy pl. Bolesława Chrobrego 13 w Kłodzku
	nr rej. A/4354/1081 z 3.04.1984
	; Kamienica Pod Murzynem w Kłodzku
Państwo	Polska
Miejscowość	Kłodzko
Adres	pl. Chrobrego 13
Typ budynku	kamienica
Styl architektoniczny	secesja
Kondygnacje	4
Rozpoczęcie budowy	XVI
Ukończenie budowy	XVIII
Ważniejsze przebudowy	1910
	Położenie na mapie Kłodzka Kamienica przy pl. Bolesława Chrobrego 13 w Kłodzku
	Położenie na mapie Polski Kamienica przy pl. Bolesława Chrobrego 13 w Kłodzku
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Kamienica przy pl. Bolesława Chrobrego 13 w Kłodzku
	Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Kamienica przy pl. Bolesława Chrobrego 13 w Kłodzku
	50°26′17,87″N 16°39′13,86″E/50,438297 16,653850
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica przy pl. Bolesława Chrobrego 13 w Kłodzku – zabytkowa kamienica położona na kłodzkim rynku (plac Bolesława Chrobrego), w jego południowo-zachodniej pierzei^[1].

Historia

Pierwsze domy w tym miejscu powstały na przełomie XIII/XIV w., co wiązało się z lokacją Kłodzka oraz wytyczeniem rynku. Były to zabudowania prawdopodobnie drewniane. W ciągu kolejnych stuleci, a zwłaszcza w XVI w. rozpoczął się trwający dwa stulecia okres przebudowy kłodzkiej starówki, w efekcie czego powstało wiele nowych kamienic renesansowych, a następnie barokowych. Wśród nich powstała także obecna kamienica "Pod Murzynem"^[2].

W 1644 r. dom ten został odsprzedany przez pisarza rady miejskiej, Adama Opitza, aptekarzowi – Erasmusowi Lyranusowi. W 1722 r. kamienica otrzymała miano "Pod Murzynem", a jej właściciele zmieniali się wielokrotnie aż do 1887 r., kiedy budynek nabył aptekarz Johannes Schittny, pochodzący z Żagania. Nastał okres stabilizacji, który został utrwalony uzyskaniem w 1892 r. koncesji na produkcję Balsamu Jerozolimskiego (obecnie zwany Balsamem Pustelnika). W 1910 r. zlecił on gruntowną przebudowę apteki i kamienicy w modnym wówczas stylu secesyjnym. J. Schittny zmarł w 1914 r., a kamienica znajdowała się w rękach jego potomków do roku 1945^[3].

W 1945 r. apteka, która nadal mieści się na parterze, została upaństwowiona, a rodzina Schittnych wyjechała do Gütersloh, gdzie kontynuuje do dziś tradycje aptekarskie^[3].

Zarządzeniem wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 3 kwietnia 1984 roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków^[4].

Architektura

Kamienica "Pod Murzynem" jest budynkiem dwuosiowym, czterokondygnacyjnym o bliźniaczych oknach, reprezentującym styl secesyjny. Zwieńczona jest fantazyjnym szczytem. Elewację zdobi fryz figuralny, zaś na drugim piętrze występują wykusze okienne^[5].

Galeria

Zobacz też

Rynek w Kłodzku

Przypisy

↑ Kłodzko. Plan miasta, 1:10 000, PPWK, wyd. 3, Wrocław-Warszawa 1999.
↑ K. Marcinek, W. Prorok, Ziemia Kłodzka. Informator turystyczny, s. 16.
↑ ^a ^b Ryszard Gładkiewicz: Kłodzko. Dzieje miasta. Kłodzko: Muzeum Ziemi Kłodzkiej, 1998, s. 124. ISBN 83-904888-0-9.
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2013-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 15. Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, s. 223.

Bibliografia

Ryszard Gładkiewicz (redakcja), "Kłodzko. Dzieje miasta", Kłodzko, MZK, 1998, ISBN 83-904888-0-9
Tadeusz Broniewski, "Śląsk w zabytkach sztuki. Kłodzko", Wydanie II, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków, 1970
Marcinek K, Prorok W., Ziemia Kłodzka. Informator turystyczny, Fundacja Rozwoju Miasta Kłodzka i Ziemi Kłodzkiej "Actus".
Marek Staffa (redakcja), "Słownik geografii turystycznej Sudetów", tom 15, Wrocław, I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1

Linki zewnętrzne

Plac Bolesława Chrobrego na stronie "Dolny Śląsk na starej fotografii"

[1] Kłodzko. Plan miasta, 1:10 000, PPWK, wyd. 3, Wrocław-Warszawa 1999.

[2] K. Marcinek, W. Prorok, Ziemia Kłodzka. Informator turystyczny, s. 16.

[ReferenceA-3] Ryszard Gładkiewicz: Kłodzko. Dzieje miasta. Kłodzko: Muzeum Ziemi Kłodzkiej, 1998, s. 124. ISBN 83-904888-0-9.

[nid-4] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2013-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

[5] Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 15. Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, s. 223.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]