Kamienica Pod Konikiem w Krakowie
Kamienica „Pod Konikiem” (znana także jako kamienica Markowiczowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 39, na Starym Mieście.
 nr rej. A-341 z 22 lutego 1968[1]
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Rynek Główny 39 |
| Typ budynku | |
| Kondygnacje |
3 |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Krakowa  | |
 50°03′46″N 19°56′15″E/50,062778 19,937500
| |
Zabytkowy budynek frontowy o typowej krakowskiej ekspozycji wnętrz, poprzedzony przedprożem, ukształtowany w XIV w. W XVI w. dokonano jego modernizacji (zachowane gotycko–renesansowe okna dużej izby tylnej). Na początku XVII w. przeprowadzono nadbudowę i generalną przebudowę z unikatowym rozwiązaniem w postaci zewnętrznej klatki schodowej.
Zabudowa ma charakter dziewiętnastowiecznej kamienicy czynszowej z zachowanym wystrojem, z nielicznymi elementami starszych dekoracji. W fasadzie znajduje się płyta z rytowaną sylwetą konia, stąd nazwa tej kamienicy. W 1861 przez kilka miesięcy w kamienicy tej znajdowała się pracownia malarska Jana Matejki.
22 lutego 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[1]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[2].
Historia
edytuj- W drugiej połowie XVI w. i pierwszej połowie XVII w. w posiadaniu rodzin mieszczańskich o rodowodzie niemieckim, m.in. Schillingów i Schoenbecków.
- W drugiej połowie XVII w. i pierwszej połowie XVIII w. stanowiła własność kupca korzennego J. Markiewicza.
- W XVII w. zbudowano drugie piętro oficyny tylnej i wzniesiono oficynę boczną (w piwnicach cembrowana studnia).
- W drugiej połowie XVIII w. własność S. Stachowicza, który w latach 1754–58 prowadził tu drukarnię.
- W 1854 r. dokonano jej nadbudowy i przebudowy neoklasycystycznej (zachowana fasada) dla kupca J. Fischera według projektu B. Trennera i prawdopodobnie P. Barańskiego.
- Do czasu połączenia w 1883 r. z kamienicą Januszewiczowską na parterze znajdował się sklep materiałów korzennych i skład papierniczy Fischera.
- W czwartej ćwierci XIX w. scalono budynek frontowy i oficyny w trzyskrzydłowy gmach (zachowane drewniane ganki).
- W latach 30. XX w. działał w niej kabaret Bury Melonik A. Polewski i B. Hoffmana.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2024-10-05].
- ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa. Biuletyn Informacji Publicznej Miasta Krakowa. [dostęp 2024-10-05].